Dagje rust in Cusco ... dachten we ...
Door: Jacqueline
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
03 Juni 2015 | Peru, Cuzco
Vandaag hadden we een rustdag. Maar wij zouden onszelf niet zijn als we er toch niet onvermoeibaar op uit waren getrokken. We wilden een bezoek brengen aan Sacsayhuamán, ook wel Saqsaywaman (ongeveer op z’n Jamaicaans uit te spreken als ‘sexy woman’), een Inca tempel waar de stenen muren gigantisch zijn en op een puzzel lijken.
Dit kon eventueel met de taxi, maar wij wilden de benenwagen weer eens laten werken. Tijdens onze wandeling kwamen we op een gegeven moment in gesprek met twee heren, waarvan de ene gelijk over Ruud Gullit, Van Basten en Cruijff begon toen we vertelden dat we uit Ollanda kwamen. Toen we aangaven op weg te zijn naar Sacsayhuamán, boden zij een tocht te paard aan langs een aantal bezienswaardigheden. Oké … even omschakelen. Maar waarom ook eigenlijk niet? Dus we werden in een klein autootje gepropt, 3 man inclusief rugzak op de achterbank, naar het beginpunt van onze tocht te paard. Gelukkig waren het sukkelpaardjes, anders was ik er natuurlijk nooit op blijven zitten. Oh, nu vertel ik al gelijk dat ik er de hele rit op ben blijven zitten … anders hadden jullie het je nog even af kunnen vragen, haha!
In ieder geval, alles is goed gegaan, ook met Cor! ;-)
En wat was dat geweldig en rustgevend zeg! Dit hadden we vanmorgen niet kunnen bedenken.
Na deze ongeëvenaarde rit zijn we eerst bij Q’enqo (Inca opgravingen) beland en werden we al snel aangeklampt door een jonge knul die zich graag tegen een vergoeding op wilde werpen als gids. Uit ervaring weten we inmiddels dat een gids een waardevolle aanvulling kan zijn voor bezoekjes aan dit soort unieke bezienswaardigheden. Nou, hier hebben we toch ontzettend veel plezier van gehad!! Hij, genaamd Gohan of Johan of John of Juan (dat laat ik even in het midden), had archeologie gestudeerd en heeft zich gespecialiseerd in de Inca geschiedenis. Hij was al overal in Zuid-Amerika geweest om de Inca geschiedenis te bestuderen, en hier met name van te leren. Vol passie en overgave vertelde hij alles over de oude opgravingen en de betekenis ervan.
Aangezien wij hierna naar Sacsayhuamán wilden, hebben we gevraagd of hij daar ook onze gids wilde zijn. En jawel, ook hier ging hij vol passie door en heeft hij al onze vragen beantwoord. Je kon in ieder geval zien dat hij er zelf ook enorm veel plezier aan beleefde.
Op een gegeven moment was er een natuurlijke glijbaan, vele jaren geleden ontstaan door een gletsjer. Dit bracht ons in eerste instantie natuurlijk even naar de gedachte aan onze kleinkinderen Sem en Luuk, want die zijn gek op glijbanen. Gelukkig hebben ze een oma die net zo gek is, dus ook ik was in een mum van tijd boven om daarna het gevoel te ervaren van deze mega gladde, warme glijbaan. Echt een geweldige ervaring, waarbij boven aan de helling de zonnebril nog op mijn hoofd stond en aan het einde van de helling op het puntje van mijn neus, haha!
Maar wat was dit een magische plek, met een stenen muur waarvan je gelijk zegt “hoe hebben de Inca’s dat in hemelsnaam zo kunnen bouwen’. Er zijn theorieën over, je kan zelf je fantasie laten spreken, maar feit blijft dat het enorm bijzonder en moeilijk te begrijpen is. De energie wat van zo’n plek op aarde uitgaat, is ongekend.
Na deze fantastische rondleiding zijn we via honderden traptreden weer afgedaald naar het centrale plein, waar we als traktatie van onszelf een pizza op ons bord kregen. Op een terras al kijkend over het plein lieten wij ons die goed smaken.
Toen nog even een rondje plein, waar we werden aangeklampt door een schoenenpoetser. De schoenen van Cor konden wel een nieuwe identiteit gebruiken, dus die waren daarna weer als nieuw en herkenbaar, haha!
Oh, wat ons vanmorgen nou overkwam! Ik wilde de regenjasjes nog even vanuit de rugzak in de koffer doen, kregen we toch de koffer van Cor niet meer open! En dat terwijl de juiste cijfers werden weergegeven op het cijferslot! Hebben jullie dat wel eens gehad?
Ik kreeg er natuurlijk gelijk buikpijn van, maar we zijn toch maar vol goede zin aan onze dag buiten begonnen.
Terug in het hotel hebben we om een schroevendraaier gevraagd, want dit probleem schreeuwde om brute kracht. Uiteindelijk is het met een beitel gelukt, en blijkt zo’n koffer eigenlijk gemakkelijk en zonder beschadiging open te maken te zijn! We hebben nog even naar een nieuwe koffer gekeken hier, maar we hebben maar besloten deze reis met het ding uit te zitten en hem thuis over te dragen aan de plaatselijke grof-vuil-verzamellocatie. In de tussentijd is ons Zwitserse MacGyver mes (herinnert u zich deze nog, nog, nog …) omgedoopt tot kofferopener.
Nou lieve mensen, de zon heeft inmiddels besloten de andere kant van de planeet te gaan beschijnen, dus wij doen onze oogjes toe. Het kruikje gloeit al heerlijk tussen de dekentjes!
Tot het volgende bericht, hopelijk vanuit Ollantaytambo, in de Heilige vallei. Geen idee hoe de internetfaciliteiten daar zijn, maar ook dat is een component van dit grootse avontuur. ;-)
In ieder geval hopen we tot snel!
xxx
Dit kon eventueel met de taxi, maar wij wilden de benenwagen weer eens laten werken. Tijdens onze wandeling kwamen we op een gegeven moment in gesprek met twee heren, waarvan de ene gelijk over Ruud Gullit, Van Basten en Cruijff begon toen we vertelden dat we uit Ollanda kwamen. Toen we aangaven op weg te zijn naar Sacsayhuamán, boden zij een tocht te paard aan langs een aantal bezienswaardigheden. Oké … even omschakelen. Maar waarom ook eigenlijk niet? Dus we werden in een klein autootje gepropt, 3 man inclusief rugzak op de achterbank, naar het beginpunt van onze tocht te paard. Gelukkig waren het sukkelpaardjes, anders was ik er natuurlijk nooit op blijven zitten. Oh, nu vertel ik al gelijk dat ik er de hele rit op ben blijven zitten … anders hadden jullie het je nog even af kunnen vragen, haha!
In ieder geval, alles is goed gegaan, ook met Cor! ;-)
En wat was dat geweldig en rustgevend zeg! Dit hadden we vanmorgen niet kunnen bedenken.
Na deze ongeëvenaarde rit zijn we eerst bij Q’enqo (Inca opgravingen) beland en werden we al snel aangeklampt door een jonge knul die zich graag tegen een vergoeding op wilde werpen als gids. Uit ervaring weten we inmiddels dat een gids een waardevolle aanvulling kan zijn voor bezoekjes aan dit soort unieke bezienswaardigheden. Nou, hier hebben we toch ontzettend veel plezier van gehad!! Hij, genaamd Gohan of Johan of John of Juan (dat laat ik even in het midden), had archeologie gestudeerd en heeft zich gespecialiseerd in de Inca geschiedenis. Hij was al overal in Zuid-Amerika geweest om de Inca geschiedenis te bestuderen, en hier met name van te leren. Vol passie en overgave vertelde hij alles over de oude opgravingen en de betekenis ervan.
Aangezien wij hierna naar Sacsayhuamán wilden, hebben we gevraagd of hij daar ook onze gids wilde zijn. En jawel, ook hier ging hij vol passie door en heeft hij al onze vragen beantwoord. Je kon in ieder geval zien dat hij er zelf ook enorm veel plezier aan beleefde.
Op een gegeven moment was er een natuurlijke glijbaan, vele jaren geleden ontstaan door een gletsjer. Dit bracht ons in eerste instantie natuurlijk even naar de gedachte aan onze kleinkinderen Sem en Luuk, want die zijn gek op glijbanen. Gelukkig hebben ze een oma die net zo gek is, dus ook ik was in een mum van tijd boven om daarna het gevoel te ervaren van deze mega gladde, warme glijbaan. Echt een geweldige ervaring, waarbij boven aan de helling de zonnebril nog op mijn hoofd stond en aan het einde van de helling op het puntje van mijn neus, haha!
Maar wat was dit een magische plek, met een stenen muur waarvan je gelijk zegt “hoe hebben de Inca’s dat in hemelsnaam zo kunnen bouwen’. Er zijn theorieën over, je kan zelf je fantasie laten spreken, maar feit blijft dat het enorm bijzonder en moeilijk te begrijpen is. De energie wat van zo’n plek op aarde uitgaat, is ongekend.
Na deze fantastische rondleiding zijn we via honderden traptreden weer afgedaald naar het centrale plein, waar we als traktatie van onszelf een pizza op ons bord kregen. Op een terras al kijkend over het plein lieten wij ons die goed smaken.
Toen nog even een rondje plein, waar we werden aangeklampt door een schoenenpoetser. De schoenen van Cor konden wel een nieuwe identiteit gebruiken, dus die waren daarna weer als nieuw en herkenbaar, haha!
Oh, wat ons vanmorgen nou overkwam! Ik wilde de regenjasjes nog even vanuit de rugzak in de koffer doen, kregen we toch de koffer van Cor niet meer open! En dat terwijl de juiste cijfers werden weergegeven op het cijferslot! Hebben jullie dat wel eens gehad?
Ik kreeg er natuurlijk gelijk buikpijn van, maar we zijn toch maar vol goede zin aan onze dag buiten begonnen.
Terug in het hotel hebben we om een schroevendraaier gevraagd, want dit probleem schreeuwde om brute kracht. Uiteindelijk is het met een beitel gelukt, en blijkt zo’n koffer eigenlijk gemakkelijk en zonder beschadiging open te maken te zijn! We hebben nog even naar een nieuwe koffer gekeken hier, maar we hebben maar besloten deze reis met het ding uit te zitten en hem thuis over te dragen aan de plaatselijke grof-vuil-verzamellocatie. In de tussentijd is ons Zwitserse MacGyver mes (herinnert u zich deze nog, nog, nog …) omgedoopt tot kofferopener.
Nou lieve mensen, de zon heeft inmiddels besloten de andere kant van de planeet te gaan beschijnen, dus wij doen onze oogjes toe. Het kruikje gloeit al heerlijk tussen de dekentjes!
Tot het volgende bericht, hopelijk vanuit Ollantaytambo, in de Heilige vallei. Geen idee hoe de internetfaciliteiten daar zijn, maar ook dat is een component van dit grootse avontuur. ;-)
In ieder geval hopen we tot snel!
xxx
-
03 Juni 2015 - 08:06
Corrie:
Dat lijkt mij nu ook de ideale rustdag!! De paardjes had ik wel over moeten slaan :-) Leuke en mooie foto's weer, zo ontdekken we Peru een beetje met jullie mee. De schoenen van Cor zijn fantastisch :-))))))
Grxxtjes van ons! -
03 Juni 2015 - 09:08
Cora:
Wat een leuk verslag weer en wat een mooie foto's. De schoenen van Cor die zijn volgens mij
gewoon daar nieuw gekocht.
Sander is volop bezig. Gisteren moest hij stoppen vanwege de regen. Het leek wel herfst.
Verder gaat alles goed. Geniet van jullie vakantie en veel plezier.
Groetjes van Leo en Cora -
03 Juni 2015 - 09:43
Ton:
Tegenwoordig is het eerste wat wij na het ochtend kopje(s) koffie doen : Mail checken, is er iets van
corenjackkopavontuur is binnengekomen. Ja hoor, weer en gloedvol verslag. Als jullie nu eens langer bleven om ons nog langer iedere ochtend te verwennen met jullie verslagen.
Maar ja, lekker is maar ene vinger lang, dus geniet van de tijd die jullie nog hebben daar.
Wij verheugen ons op jullie thuiskomst om de verhalen bij een goed glas nog eens live te horen. -
03 Juni 2015 - 10:06
Loes :
lees met heel veel plezier jullie belevenissen, jullie maken een hele mooie reis
-
03 Juni 2015 - 10:39
Cindy En Henk:
Wat geweldig weer en altijd super leuk als een rustdag zo'n aparte onverwachts prachtige wending krijgt. Ik heb weer genoten van je verhaal én van de foto's X Cin -
03 Juni 2015 - 11:46
Belinda:
Wat een reis en een foto's... Superleuk om te lezen.... Geniet x -
04 Juni 2015 - 17:39
Marjolein:
Geweldig om te lezen... Genieten!.... X -
05 Juni 2015 - 08:51
Andre:
Wat een belevenissen -
05 Juni 2015 - 21:46
Roelof En Marianne:
Wat een heerlijk verslag weer!
Mazzel dat jij een lange broek aan had......maakt het paardrijden toch een stukje gemakkelijker. En ook voor de glijbaan was het mooie bescherming. Maar of ie nog wit is???? In ieder geval zullen jullie heerlijk geroken hebben naar paard!
Maar ach........in de opengebroken koffer van Cor lag vast nog wel een schoon setje kleding!
Superleuke dagbesteding zeg!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
