Supercalifragilisticexpialidocious!!!!!

Salty smelly cat!

Vandaag ging de wekker vroeg, voor onze wandeling met privégids Jozef en zijn stagiaireneef Coco.
Na nog snel een ontbijtje te hebben genuttigd, kon de tocht beginnen. Oh nee, nadat we ook mijn rugzak van de kamer hadden gehaald, want we hadden geen plek meer voor de lunchboxes die we meekregen. Goed geregeld!!
Eerst 40 minuten met de trein en daarna nog een uur met een busje naar Lluqmabamba … wie kent het niet?! De wandeltocht zou 7 uur duren, 3,5 uur heuvel op en 3,5 uur heuvel af, en dan kwamen de pauzes er nog bij. Nouuuuuu, dat hebben we geweten! Tjonge, jonge, jonge … mijn beentjes leken wel van lood! Met trappen lopen heb ik geen moeite, laat mij maar gaan, maar dit was een steile helling … en waar we dachten even horizontaal te lopen, bleek het een vals plat, haha!
En Cor (voor de gidsen hier heet Cor even Bob … dat bekt voor iemand uit een ander land net iets makkelijker, haha!) … die had het ook best zwaar, maar klaagde gewoon niet, haha!
Maar wat was het prachtig, en wat hebben we genoten!!! Het is niet zo dat je om de zoveel tijd een koek en sopie tegenkomt, maar op een gegeven moment gelukkig wel iemand met een teil koude drankjes. Dat smaakte fantastisch!!
Bij Llaqtapata hadden we een korte break en hadden we zicht op Machu Picchu!! Weliswaar best ver weg, maar hé, we hebben wel in te verte gezien waar we morgen heen gaan, geweldig!!!
Toen bij Llaqtapata Lodge de lunch verorberd en wederom genoten van het uitzicht op Machu Picchu. Hierna hebben we de afdaling ingezet, maar die bleek ook niet misselijk!
Dat ging bijna net zo steil naar beneden, en het grootste gedeelte was modderig. Sommige mensen lachen om de stokken waar we mee lopen, maar wij lachen het laatst, haha! Want zonder had echt niet gegaan. Dus mensen, stokken zijn niet alleen voor oude mensen, haha!
We hebben geprobeerd de trein van 15.00 uur te halen, maar die zagen we net voor onze neus wegrijden. Maar niet getreurd, op het station hadden ze ook fijne bieren en fijne cola’s.
De volgende trein zou pas 16.30 uur vertrekken, dus we hadden wel even om bij te komen. Jozef bleek ook gids te zijn bij Machu Picchu, en heeft een fijne plattegrond voor ons getekend waar we morgen het beste kunnen staan als de zon opkomt. Echt fantastisch! De trein missen, is dus altijd wel ergens goed voor.
Afijn, de trein heeft ons teruggebracht, daarna hebben we alvast buskaartjes voor morgen gekocht, toen hebben we een welverdiende douche genomen (je kon ons werkelijk uitwringen!!! … en fijn zullen we vast niet meer hebben geroken, haha!) en zijn we in een tentje beland waar ze overheerlijke Burrito’s en Fajitas serveerden. We hebben gesmuld!! En daarna … ons bedje … en hebben we helemaal niets meer van het galmgat gehoord!

7 juni 2015
De wekker ging vandaag om 04.00 uur! Jullie zullen wel denken “die zijn gek, hebben vakantie!”.
Nou, als je op tijd wilt zijn voor de zonsopkomst in Machu Picchu, zet dan maar die wekker!
Bij de bushalte was het al een drukte van jewelste, achteraan aansluiten in rijen van vier! Er stonden denk ik al zo’n 300 mensen voor ons … en even later ook achter ons!
De bussen reden af en aan, maar gelukkig gingen we met de eerste shift naar boven. Boven aangekomen was het … mistig, je zag niets … We hebben hoog en droog onze positie ingenomen en toen was het wachten op de zon, uiteraard met de hoop dat we daar niet voor Jodokus zaten.
Maar wat er toen gebeurde, is eigenlijk niet onder woorden te brengen. De mist kreeg een vlucht, zonnestralen tikten de bergen aan, mist zweepte op, de zon nam aan kracht toe … en toen was het adembenemend allemachtig prachtig! Wat een magisch moment, en wat een voorrecht om dit te mogen en kunnen zien! Met niets te vergelijken, wat hebben wij hiervan genoten zeg!!
Na dit schitterende schouwspel zijn we bergafwaarts gegaan, naar de ingang van de berg Waynapicchu. We hadden een vergunning om de berg tussen 07.00 en 08.00 uur op te mogen, en kom dan echt niet om 08.01 uur, want dan is je vergunning verlopen. Dus toch maar een klein drafje ingezet, want Machu Picchu is best groot, en de ingang lag helemaal aan de achterkant. Even ter verduidelijking, Waynapicchu is de conische berg die je op eigenlijk alle foto’s van Machu Picchu ziet, die rechtsachter.
Gisteren wisten we na die zware wandeling niet of het ons vandaag fysiek zou lukken, maar we zijn de uitdaging toch aangegaan. Eerst wederom steil omhoog, en soms treden zo hoog tot aan mijn knie … zwaar, maar dat ging eigenlijk wel goed! En zoals ik al eerder aangaf, is trappenlopen voor mij een stuk makkelijker. Ik heb niet voor niets de bijnaam ‘klimgeit c.q. berggeit’, haha!
We hebben de klim helemaal tot de top volbracht, daarna een tijdje op de top gebivakkeerd, en na dit duizelingweekend uitzicht de daling weer ingezet. Deels liep de wandeling in een lus, maar op een gegeven moment kreeg je kruisend verkeer door de mensen die om 11.00 uur met een vergunning naar boven mochten.
Een kleine 3,5 uur later waren we weer in Machu Picchu en hebben we daar een tijd rondgedwaald.
En wat een mensen waren er inmiddels! Maar dat mocht de pret niet drukken, we hebben er dubbel en dwars van genoten!
Na ter plaatse nog even een loslopende lama een appeltje te hebben gevoerd, en een Machu Picchu stempel te hebben gehaald voor in ons paspoort (leuheuk!!), zijn we weer in 25 minuten met de bus naar Aguas Calientes gereden, hebben we wederom een hapje gegeten in het tentje van gisteravond en zijn we naar het treinstation gewandeld. Helaas had onze trein (naar Poroy) meer dan een uur vertraging, maar het was zo’n komen en gaan van mensen, dat het op het station wel een gezellig tijdverdrijf was.
Inmiddels zitten we in de trein en schrijf ik mijn verhaal. De rit duurt zo’n 3,5 uur, en daarna nog zo’n 30 tot 40 minuten met de taxi naar Cusco. Dat wordt een latertje voor ons, en dat na zo’n vroege start vanmorgen. Maar eigenlijk zitten we nog vol adrenaline van vandaag, dus ik denk dat we het wel gaan trekken, haha! Morgen hoeven we gelukkig niet al te vroeg op, onze vlucht naar Lima gaat rond 17.00 uur. Dus morgen nog wat rondkijken in Cusco, waar we al eerder waren. We zitten ook in hetzelfde hotel, dus we weten wat ons te wachten staat, en dat is best prettig.

Voor nu laat ik het hier weer even bij!
Waarschijnlijk kan ik nu ook weer geen foto’s beloven, anders wordt het vanavond denk ik iets te laat. En na zo’n lange dag horen we eigenlijk alleen nog maar ons bedje roepen.
Morgen (maandag) dus met een binnenlandse vlucht van Cusco naar Lima, en dan dinsdag van Lima naar Amsterdam, waar we hopelijk woensdag weer voet op Nederlandse bodem zullen zetten.
In de tussentijd zullen we waarschijnlijk niet meer zulke spannende avonturen beleven, maar we houden jullie natuurlijk wel op de hoogte van de laatste dagen. En ik hoop dan ook de achterstand met foto’s goed te maken!

Tot snel!
xxx

P.s.: yeahhhh, het plaatsen van de foto's is toch nog gelukt!! Zowel bij dit als het vorige bericht!