Pareltje in Samara

4 december
Allereerst bedankt voor alle felicitaties, echt zo leuk, Cor voelt zich helemaal jarig!
En ook Lida van harte, want jullie delen dezelfde geboortedag … alleen niet het geboortejaar, hihI!

Haha, wat moest ik lachen om de reacties over het uitgeklede restaurant … even voor de goede orde, NIET WIJ waren uitgekleed, haha!
Maar voor een klein vergelijk … probeer jullie (voor de dames) een beeld te maken van het volgende: een jongeman, mooi bruin getint, ontbloot bovenlijf, breed in de schouders, al fietsend op een BMX, bermuda aan, met teenslippers, en dan … met paraplu!
… poefff!!! Écht waar, onderweg gezien! Zoals Cor zei “zijn haar blijft in ieder geval droog”, whahahaha!

Maar terug naar het begin van de dag. Na eerst een nachtje steelband (lees: harde regen) en wederom een heerlijk ontbijt zijn we nogmaals naar het Rincón National Park gereden om een wandeling te maken. Het weer was totaal anders dan gisteren, maar vooralsnog droog. Aangezien we om 12.00u bij onze lodge uit moesten checken, hadden we niet genoeg tijd om heen en weer naar de waterval te wandelen, het bleef dus slechts bij een uur heen en een uur terug. Daarbij was de wandeling van dien aard dat het zonder wandelstokken nóg zwaarden werd dan we aanvankelijk hadden ingeschat. Na alle regenval van afgelopen nacht was het werkelijk een workout!
En dan kom je op de terugweg allemaal mensen tegen die vragen of de vermoeiende wandeling de moeite waard is … “geen idee”, haha, wij hebben de waterval met de blue pool niet gezien.
Aan het einde van de wandeling hebben we onszelf weer uitgecheckt, door middel van het noteren van ons nummer en het tijdstip, en zijn richting auto gewandeld. Toen begon het me toch een partij te hozen! Zelfs zo erg dat we na het korte stukje naar de auto redelijk doorweekt waren.
Dan blijft het een mooi gegeven dat het hier absoluut niet koud is, en het dus ook niet zo heel erg is dat je nat wordt.
Terug bij ons huisje hebben we onze spullen ingepakt, hebben we uitgecheckt en zijn we op weg gegaan naar onze volgende bestemming, Samara. Volgens de gegevens die we hadden meegekregen, zou dit een rit van zo’n 3,5 uur worden. Maar aangezien het zulk slecht weer was (zulk slecht weer hadden we nog niet eerder gehad) en we nergens zijn gestopt (behalve om te tanken) waren we na 2,5 uur op plaats van bestemming, Samara Palm Lodge.
Wat moest dit nu worden? … nou, ik kan jullie zeggen, het is werkelijk een verstopt pareltje aan de rand van het dorp. Wat een sfeer hangt hier. Ondanks het geluid van de weg, is het hier werkelijk ‘peaceful’ te noemen. En wat voel je je hier welkom, nog nooit eerder meegemaakt. Moeilijk te omschrijven, het zit echt in de kleine dingen. De ontvangst, het bed bezaaid met schelpjes en bloemetjes, de badkamer voorzien van bloemetjes en schelpjes, de honesty bar (opschrijven wat je gebruikt) … zeer bijzonder.
Nadat we al onze spulletjes hadden ingericht, wilde Cor graag iets van zijn bucketlist schrappen … op zijn verjaardag zwemmen in de Pacific Ocean. Dus in zwembroek en met (gehuurde) handdoek op weg naar de zee! En jawel … check!
De zee had iets weg van de Noordzee met woeste wind, maar naar ik me heb laten vertellen een stuk warmer en minder zout. Ik heb uiteraard alleen maar toegekeken en foto’s gemaakt, haha!
Daarna door het hippe-achtige dorpje terug gewandeld en lay-back op onze veranda gezeten.

Aangezien je hier alleen kunt logeren en ontbijten, gaan we zo richting restaurant El Lagarto. Volgens onze gastheer Lothar kun je hier heerlijk eten.

En jawel, hij had volkomen gelijk! We zijn net terug van de lekkerste barbecue ooit! Heel bijzonder om te zien dat ze bovenin de oven hout gooien, de kooltjes vervolgens door een rooster naar beneden vallen en ze dan de kolen richting barbecue verplaatsen. Rooster erboven en grillen maar!
Je weet niet wat je gebeurd, zo lekker!
Een mooie manier om de dag mee af te sluiten … hoewel, we hadden nog een slotstuk … We waren droog naar het restaurant gewandeld, maar inmiddels was het tropisch gaan hozen! Ik dacht dat vanmiddag een aardig buitje was, nou deze won het met straatlengte! Uiteindelijk is er alleen maar 1 manier om terug te gaan en dat is dóór de regen … Mijn tas en camera heb ik in een andere tas gestopt en vervolgens hebben we de stoute schoenen aangetrokken … schoenen die binnen een halve seconde al vol stonden met water, haha! Natter dan nat kun je niet worden, dus toen we terug waren, waren we dus natter dan nat! Alles hangt nu hier en daar te drogen, is mijn haar inmiddels droog (lang leve de föhn!), zijn de pyjamaatjes aan is het binnen warm en gezellig. Dat wordt straks vast een fijn slaapje.

Voor nu een fijne maandag piepeltjes!

Cor en Jacqy