Vliegende start!
Door: Jacq.
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
14 Januari 2019 | Nieuw Zeeland, Lower Hutt
Nouja, vliegende start ... met deze blog niet echt …
Jullie hebben je vast afgevraagd waar we bleven.
Nou hier … op de één of andere manier blijf ik maar achter de feiten aan rennen, haha!
Dus zet je schrap voor een fijne ‘zondagmorgen lap tekst’.
Zo, de heenreis is achter de rug, 25 uur en welgeteld 10 minuten vanaf Schiphol naar Auckland!
Eigenlijk is de reis ons 100% meegevallen. Door ons verstand op nul te zetten, de fijne service van Singapore Airlines, het kijken van films, het maken van tukjes, de korte overstap op Singapore Airport en door het afleggen van zo’n 19.000 kilometer in een relatief kort tijdsbestek.
Minder vliegende start!
Ons eerste bericht heeft dus even op zich laten wachten. Het snelle leven zat nog onder onze huid, dus we moesten eerst hoognodig ‘ontwinden’ …
Om te beginnen bij het begin beginnen we nog even bij ons vertrek thuis, want dat zouden we na alle indrukken alweer bijna vergeten.
Na een paar dagen van intensieve voorbereiding en een aantal slopende werkdagen konden we donderdag eindelijk op pad. Lang verwacht en eindelijk gekomen!
Maar het eerste hobbeltje diende zich al aan … mijn koffer kon niet dicht. Maaaar … gelukkig zijn wij voor alle soorten en maten reizen ingesteld, dus de uiteindelijk oudste koffer werd achter het schot vandaan getoverd en tot de nok toe gevuld.
Onze buurman Leo was zo lief ons naar het station te brengen (waarvoor nog ontzettend veel dank!), waarna we binnen 25 minuten op Schiphol stonden. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar wat ben ik dan fan van de NS zeg!!
Zo begint de vakantie direct, helemaal als je aan de koffie zit bij Starbucks, ons gebruikelijke ritueel, joehoeee!
Maar de aanloop naar dat ritueel verliep niet helemaal vlekkeloos. Bij het instappen van de trein kwam ik erachter dat mijn fotocamera nog op de bank in de huiskamer lag, bugger!! Ik werd spontaan misselijk van het idee, want als ik ergens plezier aan beleef, is het wel fotograferen tijdens de vakantie.
Het idee om Bob te bellen werd al snel vervangen door het idee een nieuwe te kopen op Schiphol. Niet dat we liggende gelden hebben, maar mijn huidige camera is inmiddels alweer een aantal jaartjes oud. De oude werd dus rücksichtslos aan de kant geschoven, hartverscheurend, haha!
Helaas was op Schiphol geen vergelijkbaar model te krijgen (ook niet te koop), dus werden de plannen al snel verschoven naar kansen op Singapore Airport. Daar zouden ze toch wel een vergelijkbare Sony hebben? Ze komen er uiteindelijk ook vandaan toch … ongeveer …
In de tussentijd hebben we met plezier 12,5 uur in het vliegtuig gezeten. En wat een geweldige service verleent Singapore Airlines zeg, het ontbreekt je werkelijk aan niets! De vlucht was om voor we er erg in hadden.
Op het vliegveld van Singapore hadden we dus maar één doel voor ogen, een nieuwe CAMERA!
Bij de eerste de beste elektronicawinkel hadden we gelijk beet, eenzelfde type als mijn liefje op de bank thuis, maar dan een paar jaar jonger. Laat Cor het maar niet horen … nóg jonger?
We kregen er een gratis cameratas bij, en een stekker voor Nieuw Zeeland, hoe lief!
Blij en tevree hebben we nog een rondje gewandeld en snel daarna konden we ons melden voor de doorstart naar Auckland. Wederom werden we tijdens onze vlucht uitermate verwend, en voor we er erg in hadden waren de 9,5 uur om. Rond 23.30u raakten de wieltjes dan eindelijk de grond.
De koffers lieten even op zich wachten, maar daar kwam zowel koffer 1 als onze oude beestje koffer 2. Blijft toch altijd weer spannend, haha! Zeker als je ze hebt afgegeven in Amsterdam.
Voor de nacht hadden we het Novotel op het vliegveld gereserveerd, en wat was dit een dikke BINGO zeg!
Bij de uitgang hoefden we alleen maar de straat over te steken en konden we inchecken voor de nacht.
Dus binnen no time lagen we gestrekt in een heerlijk zacht mandje, wat een weelde was na diverse pogingen slapen in een vliegtuigstoel.
12 januari
Na een heerlijk slaapje brak de dag zonnig aan.
Het moet me tussendoor even van het hart dat het voor mij best emotioneel was weer in het land te zijn wat zoveel met mij doet. Kan ik het verklaren, nee … probeer ik het te verklaren, ja … lukt het mij, nee … En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dit land, de mensen, de natuur … het is en blijft zo overweldigend mooi. Je moet niet goed snik zijn als je het niet voelt als je hier bent. Maar dat even terzijde, haha!
Na het meest uitgebreide ontbijt ooit werden we voor de deur opgewacht door Lucien, onze chauffeur naar Tulip campers in Tauranga.
Dit verliep soepeltjes, en onderweg werd het oog al zichtbaar getrakteerd op voorbijkomend natuurschoon.
Bij onze eindbestemming werden wij uitermate gastvrij onthaalt, en was het voor mij een soort huiskomen. Hoe bijzonder was het Xander en Karen weer te zien, en geen spat veranderd. Ondanks we elkaar 10 jaar niet hadden gezien.
Het appartement was ook geen spat veranderd, zelfs het groene (inmiddels retro) fornuis stond er nog, geweldig, haha!
Na een heerlijk kopje koffie, dik bijkletsen, het uitpakken van een door ons meegebracht cadeautje, een foto van een ijsvogel op de droogmolen, een rondje om de camper aangevuld met alle technische aspecten én het inruimen van onze spullen konden we op pad. Hoewel … Xander werd gebeld door de organisatie die de shuttleservice had verzorgd … ze hadden in het busje een telefoon gevonden. En jawel hoor, bleek het die van mij te zijn, oehhh! Gelukkig was Lucien zo attent de telefoon langs te brengen. En dit zegt werkelijk gelijk ALLES over de mensen hier in Nieuw Zeeland.
En iets over mij … ;) Hoewel, doorgaans vergeet ik niet zoveel … achteraf bleek ook dat mijn softshell jasje in het vliegtuig was achtergebleven … goed begin, haha!
On the road
Nou, dit was een succes … gelijk de weg al zoek, haha!
Uiteindelijk kwamen we toch op de juiste route en zijn we in Rotorua beland, waar we onze eerste boodschappen hebben ingeslagen bij Pak ’n Save.
Gezien het tijdstip zijn we daarna op zoek gegaan naar een camping. Dit is uiteindelijk de Top10 camping geworden.
Het liefst hadden wij een charmanter alternatief gevonden, maar uit praktisch oogpunt was het even niet anders.
Nou zijn dit over het algemeen prima campings, maar de ‘hidden gems’ hopen we toch ook ergens te vinden.
We moesten weer even wennen aan het camperen … niets kunnen vinden, en voordat we ja en amen konden zeggen, hadden we beiden als meerdere malen ons hoofs gestoten, haha!!
Ons diner bestond vandaag uit kipfilet en coleslaw … waarschijnlijk ons menu voor vele dagen die komen gaan, want wat is dat simpel lekker.
Voor het eerst hebben we ons bedje in de camper uitgerold en een welverdiend slaapje gemaakt. Want ik kan jullie zeggen, daar waren we inmiddels weer aan toe.
13 januari
Na een heerlijke slaap -bed ligt waanzinnig lekker- en een eenvoudig ontbijtje zijn we op weg gegaan naar Wai-O-Tapu Thermal Wonderland. Eén van de locaties waar een wonder van geothermische activiteiten te zien is.
Uit de vele mogelijkheden moesten we een keuze maken, ‘the thermal explorer highway’ ligt er namelijk bezaaid mee.
Het begon met de Lady Knox geiser. Maar aangezien ze deze in kracht laten toenemen door er zeep in te gooien, was dit best een beetje dubbel en enigszins een deceptie te noemen.
Toen een mooie wandeling gemaakt door het park, een aaneenschakeling van warme en koude poelen in de meest bizarre kleur (en geur!) en lachwekkende blobberende modderpoelen.
Hierna zijn we op de camping beland in Napier.
14 januari
Vanmorgen begon de dag met regen … en dit is eigenlijk in alle varianten de gehele dag zo gebleven.
Aangezien ik met mijn blog nogal achterliep, werd het idee geopperd redelijk bijtijds neer te strijken op de eerstvolgende camping. Dit is niet gelukt, haha!
Met een strikt onzinnige d-tour (nooit verdwalen, is nooit leven) en door tegenzittend weer, heeft Cor de kilometers uiteindelijk doorgetrokken tot aan Lower Hutt. Zegt jullie wellicht niet veel, maar dat is slechts 10 kilometer verwijderd van Wellington. Daar waar we eigenlijk pas morgen rond 13.00u hoopten te zijn, voor de overtocht met de ferry. Slecht weer doet dus snel reizen.
Nu maar hopen dat we onderweg ook wat vertragende tactieken tegen zullen komen, in de vorm van die gele ploert aan de hemel.
Voor nu sluiten wij de luiken en hoop ik jullie iets sneller een update van het vervolg te kunnen geven.
Cheerio!
Cor en Jacq.
Jullie hebben je vast afgevraagd waar we bleven.
Nou hier … op de één of andere manier blijf ik maar achter de feiten aan rennen, haha!
Dus zet je schrap voor een fijne ‘zondagmorgen lap tekst’.
Zo, de heenreis is achter de rug, 25 uur en welgeteld 10 minuten vanaf Schiphol naar Auckland!
Eigenlijk is de reis ons 100% meegevallen. Door ons verstand op nul te zetten, de fijne service van Singapore Airlines, het kijken van films, het maken van tukjes, de korte overstap op Singapore Airport en door het afleggen van zo’n 19.000 kilometer in een relatief kort tijdsbestek.
Minder vliegende start!
Ons eerste bericht heeft dus even op zich laten wachten. Het snelle leven zat nog onder onze huid, dus we moesten eerst hoognodig ‘ontwinden’ …
Om te beginnen bij het begin beginnen we nog even bij ons vertrek thuis, want dat zouden we na alle indrukken alweer bijna vergeten.
Na een paar dagen van intensieve voorbereiding en een aantal slopende werkdagen konden we donderdag eindelijk op pad. Lang verwacht en eindelijk gekomen!
Maar het eerste hobbeltje diende zich al aan … mijn koffer kon niet dicht. Maaaar … gelukkig zijn wij voor alle soorten en maten reizen ingesteld, dus de uiteindelijk oudste koffer werd achter het schot vandaan getoverd en tot de nok toe gevuld.
Onze buurman Leo was zo lief ons naar het station te brengen (waarvoor nog ontzettend veel dank!), waarna we binnen 25 minuten op Schiphol stonden. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen, maar wat ben ik dan fan van de NS zeg!!
Zo begint de vakantie direct, helemaal als je aan de koffie zit bij Starbucks, ons gebruikelijke ritueel, joehoeee!
Maar de aanloop naar dat ritueel verliep niet helemaal vlekkeloos. Bij het instappen van de trein kwam ik erachter dat mijn fotocamera nog op de bank in de huiskamer lag, bugger!! Ik werd spontaan misselijk van het idee, want als ik ergens plezier aan beleef, is het wel fotograferen tijdens de vakantie.
Het idee om Bob te bellen werd al snel vervangen door het idee een nieuwe te kopen op Schiphol. Niet dat we liggende gelden hebben, maar mijn huidige camera is inmiddels alweer een aantal jaartjes oud. De oude werd dus rücksichtslos aan de kant geschoven, hartverscheurend, haha!
Helaas was op Schiphol geen vergelijkbaar model te krijgen (ook niet te koop), dus werden de plannen al snel verschoven naar kansen op Singapore Airport. Daar zouden ze toch wel een vergelijkbare Sony hebben? Ze komen er uiteindelijk ook vandaan toch … ongeveer …
In de tussentijd hebben we met plezier 12,5 uur in het vliegtuig gezeten. En wat een geweldige service verleent Singapore Airlines zeg, het ontbreekt je werkelijk aan niets! De vlucht was om voor we er erg in hadden.
Op het vliegveld van Singapore hadden we dus maar één doel voor ogen, een nieuwe CAMERA!
Bij de eerste de beste elektronicawinkel hadden we gelijk beet, eenzelfde type als mijn liefje op de bank thuis, maar dan een paar jaar jonger. Laat Cor het maar niet horen … nóg jonger?
We kregen er een gratis cameratas bij, en een stekker voor Nieuw Zeeland, hoe lief!
Blij en tevree hebben we nog een rondje gewandeld en snel daarna konden we ons melden voor de doorstart naar Auckland. Wederom werden we tijdens onze vlucht uitermate verwend, en voor we er erg in hadden waren de 9,5 uur om. Rond 23.30u raakten de wieltjes dan eindelijk de grond.
De koffers lieten even op zich wachten, maar daar kwam zowel koffer 1 als onze oude beestje koffer 2. Blijft toch altijd weer spannend, haha! Zeker als je ze hebt afgegeven in Amsterdam.
Voor de nacht hadden we het Novotel op het vliegveld gereserveerd, en wat was dit een dikke BINGO zeg!
Bij de uitgang hoefden we alleen maar de straat over te steken en konden we inchecken voor de nacht.
Dus binnen no time lagen we gestrekt in een heerlijk zacht mandje, wat een weelde was na diverse pogingen slapen in een vliegtuigstoel.
12 januari
Na een heerlijk slaapje brak de dag zonnig aan.
Het moet me tussendoor even van het hart dat het voor mij best emotioneel was weer in het land te zijn wat zoveel met mij doet. Kan ik het verklaren, nee … probeer ik het te verklaren, ja … lukt het mij, nee … En zo kan ik nog wel even doorgaan. Dit land, de mensen, de natuur … het is en blijft zo overweldigend mooi. Je moet niet goed snik zijn als je het niet voelt als je hier bent. Maar dat even terzijde, haha!
Na het meest uitgebreide ontbijt ooit werden we voor de deur opgewacht door Lucien, onze chauffeur naar Tulip campers in Tauranga.
Dit verliep soepeltjes, en onderweg werd het oog al zichtbaar getrakteerd op voorbijkomend natuurschoon.
Bij onze eindbestemming werden wij uitermate gastvrij onthaalt, en was het voor mij een soort huiskomen. Hoe bijzonder was het Xander en Karen weer te zien, en geen spat veranderd. Ondanks we elkaar 10 jaar niet hadden gezien.
Het appartement was ook geen spat veranderd, zelfs het groene (inmiddels retro) fornuis stond er nog, geweldig, haha!
Na een heerlijk kopje koffie, dik bijkletsen, het uitpakken van een door ons meegebracht cadeautje, een foto van een ijsvogel op de droogmolen, een rondje om de camper aangevuld met alle technische aspecten én het inruimen van onze spullen konden we op pad. Hoewel … Xander werd gebeld door de organisatie die de shuttleservice had verzorgd … ze hadden in het busje een telefoon gevonden. En jawel hoor, bleek het die van mij te zijn, oehhh! Gelukkig was Lucien zo attent de telefoon langs te brengen. En dit zegt werkelijk gelijk ALLES over de mensen hier in Nieuw Zeeland.
En iets over mij … ;) Hoewel, doorgaans vergeet ik niet zoveel … achteraf bleek ook dat mijn softshell jasje in het vliegtuig was achtergebleven … goed begin, haha!
On the road
Nou, dit was een succes … gelijk de weg al zoek, haha!
Uiteindelijk kwamen we toch op de juiste route en zijn we in Rotorua beland, waar we onze eerste boodschappen hebben ingeslagen bij Pak ’n Save.
Gezien het tijdstip zijn we daarna op zoek gegaan naar een camping. Dit is uiteindelijk de Top10 camping geworden.
Het liefst hadden wij een charmanter alternatief gevonden, maar uit praktisch oogpunt was het even niet anders.
Nou zijn dit over het algemeen prima campings, maar de ‘hidden gems’ hopen we toch ook ergens te vinden.
We moesten weer even wennen aan het camperen … niets kunnen vinden, en voordat we ja en amen konden zeggen, hadden we beiden als meerdere malen ons hoofs gestoten, haha!!
Ons diner bestond vandaag uit kipfilet en coleslaw … waarschijnlijk ons menu voor vele dagen die komen gaan, want wat is dat simpel lekker.
Voor het eerst hebben we ons bedje in de camper uitgerold en een welverdiend slaapje gemaakt. Want ik kan jullie zeggen, daar waren we inmiddels weer aan toe.
13 januari
Na een heerlijke slaap -bed ligt waanzinnig lekker- en een eenvoudig ontbijtje zijn we op weg gegaan naar Wai-O-Tapu Thermal Wonderland. Eén van de locaties waar een wonder van geothermische activiteiten te zien is.
Uit de vele mogelijkheden moesten we een keuze maken, ‘the thermal explorer highway’ ligt er namelijk bezaaid mee.
Het begon met de Lady Knox geiser. Maar aangezien ze deze in kracht laten toenemen door er zeep in te gooien, was dit best een beetje dubbel en enigszins een deceptie te noemen.
Toen een mooie wandeling gemaakt door het park, een aaneenschakeling van warme en koude poelen in de meest bizarre kleur (en geur!) en lachwekkende blobberende modderpoelen.
Hierna zijn we op de camping beland in Napier.
14 januari
Vanmorgen begon de dag met regen … en dit is eigenlijk in alle varianten de gehele dag zo gebleven.
Aangezien ik met mijn blog nogal achterliep, werd het idee geopperd redelijk bijtijds neer te strijken op de eerstvolgende camping. Dit is niet gelukt, haha!
Met een strikt onzinnige d-tour (nooit verdwalen, is nooit leven) en door tegenzittend weer, heeft Cor de kilometers uiteindelijk doorgetrokken tot aan Lower Hutt. Zegt jullie wellicht niet veel, maar dat is slechts 10 kilometer verwijderd van Wellington. Daar waar we eigenlijk pas morgen rond 13.00u hoopten te zijn, voor de overtocht met de ferry. Slecht weer doet dus snel reizen.
Nu maar hopen dat we onderweg ook wat vertragende tactieken tegen zullen komen, in de vorm van die gele ploert aan de hemel.
Voor nu sluiten wij de luiken en hoop ik jullie iets sneller een update van het vervolg te kunnen geven.
Cheerio!
Cor en Jacq.
-
14 Januari 2019 - 07:08
Nico:
Hallo luitjes,
Weer een heel leuk verhaal met mooie foto's , en zoals zo vaak bij jullie "never a dull moment" Jacq je had toch ook gewoon een nieuwe camera kunnen vragen -
14 Januari 2019 - 07:15
Belinda:
Jeetje, was je zo nerveus dat je alles vergat?? -
14 Januari 2019 - 07:15
Belinda:
Jeetje, was je zo nerveus dat je alles vergat?? -
14 Januari 2019 - 07:28
Bert En Marja:
Wat een verhaal, maar gelukkig is alles goed gekomen. De foto's zijn weer prachtig en dat beloofd weer wat bedankt dat we over jullie schouder alles weer mogen "meebeleven" -
14 Januari 2019 - 07:42
Diet :
Haha drie keer is scheepsrecht - stom hè ;-) Fijn dat het verder goed gaat en ik zal duimen voor een zonnetje. Xxx -
14 Januari 2019 - 08:00
Corrie:
Een goed begin is het halve werk..... nou, mooi niet dus -
14 Januari 2019 - 08:03
Corrie:
De helft van mijn bericht is niet doorgekomen, goede reis verder, we zijn benieuwd!!! -
14 Januari 2019 - 08:28
Hans En Ine:
Lieve Jacqueline en Cor, jullie avontuur is begonnen en wij lezen heerlijk mee!! Veel plezier en tot en volgende hoofdstuk! -
14 Januari 2019 - 15:18
Cindy En Henk:
Wooooooow die 50 heeft er blijkbaar toch wat erger ingehakt dan gedacht hihi
Jeetje zeg ! Je allerbelangrijkste bezit laat je op de bank liggen (oh nee Cor had je wel bij).
Maar jullie zijn er en on the way... das fijn om te horen.
Laat de regen naar snel achter jullie, op naar de zon.
Liefs uit limburg!
-
14 Januari 2019 - 16:31
Marjolein:
Hai kiwi's, wat een mooie foto's en verhaal, dat is al weer genieten op de bank... misschien niet zo'n goede start, maar voor nu effe in de relaxmodus en lekker gaan genieten! Veel plezier xx -
15 Januari 2019 - 06:27
Roelof En Marianne:
ahhhh we hebben lang uit moeten kijken naar jullie eerste belevenissen. Wat een stressvol begin. Inmiddels heerlijk in the mood :-)
Wij genieten weer volop mee van jullie avontuur; je hebt een heerlijke schrijfstijl!
Dikke kus van ons!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
