Zeeleeuwen
Door: Jacq.
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
22 Januari 2019 | Nieuw Zeeland, Balclutha
Op het zuidereiland is het internet nog steeds achtergebleven gebied, waardoor het plaatsen van foto’s echt geen doen is. Zowel bij het vorige als dit bericht zullen de foto’s dus volgen.
Voor velen van jullie zijn de foto’s waar als eerste (of enige) naar gekeken wordt, dus jullie geduld wordt op de proef gesteld. Daar waar de gelegenheid zich voordoet, worden jullie absoluut beloond.
In ieder geval weer ontzettend veel dank voor jullie leuke reacties!!
Na een wederom winderige nacht, en dan wordt bedoeld ‘zoals de wind waait, waait het rokje’, hebben we koers gezet naar Sandfly Bay. De naam doet vermoeden dat het hier om die kleine steekmugjes gaat, maar niets is minder waar.
Het kan er zodanig waaien, dat er meer zand om je oren waait dan er op het strand blijft liggen, haha!
Dat kan best spectaculair zijn, maar we waren toch wel innig blij dat het niet zo hard waaide als de afgelopen dagen.
De baai lag er vanaf hoogte vredig bij. Hier parkeer je niet op zeeniveau, maar mag je best een eind afdalen. ‘And what comes down, must come up’ … dus een fijne klim voor straks.
Het welkomstboord aan het begin van de wandel was nog hetzelfde als 10 jaar geleden. Nog steeds met 2 bekende gezichtjes erop, van Milou en Sven de Wilde. Voor kenners, zij zijn familie van sigarenhandel De Wilde in Naaldwijk. Echt zó grappig!
De wandel naar het einde van het strand heeft ons inderdaad veel spektakel bezorgd. We hebben geen pinguïns gezien, maar wel ontzettend veel zeeleeuwen, wauwie!!
De ene nog leuker dan de ander, de ene nog actiever dan de ander. Maar wel op gepaste afstand.
En toen uiteraard de klim omhoog door het mulle zand, maar het was het dubbel en dwars waard.
Over Highcliff road had je prachtig uitzicht over de baai, dus werd elk plekje zo’n beetje benut om van dat fraais te genieten.
Hierna hebben we in Dunedin achter het station geparkeerd, het prachtige station bekeken, hebben we een waanzinnig lekkere pizza gegeten en zijn we langs een aantal trekpleisters weer naar onze camper gewandeld.
Het weer was ons goed gezind, dus dat was net even de kers op de taart.
Nu staan de we op een kleine camping in Balclutha, hebben we een was gedraaid en is de wind weer op z’n best.
Mijn hemel wat blijft het waaien, onze camper lijkt af en toe wel een zeilboot. Nu begrijp ik waarom ik zo lig te zweven in bed. Wie kent het gevoel niet als je geschaatst hebt en in bed nog steeds die beweging maakt, haha!
Oh, in onze beleving staat het aantal koeien nog steeds voor op de schapen. Het kan gezichtsbedrog zijn, maar we hebben zelfs een koeientunnel onder de weg gezien, haha!
Ik kan me niet herinneren dat er zoveel koeien in Nieuw-Zeeland zijn, het zijn altijd de miljoenen en miljoenen schapen die de brochures en reisgidsen halen.
Bij de kinderen en kleinkinderen hangt trouwens een afstreepkalender aan de kast. Na elke dag dat opa en oma weg zijn, wordt een dag weggestreept door er een stickertje op te plakken. En zoals jullie op de foto kunnen zien, zullen er nog vele stickers volgen.
Ik ga eens kijken of ik dit verhaal en de bijbehorende foto’s geplaatst krijg, fingers crossed!
Tot snel (en hopelijk met foto’s … hoewel we naar steeds meer afgelegen gebied afzakken … we gaan het zien!)
Voor velen van jullie zijn de foto’s waar als eerste (of enige) naar gekeken wordt, dus jullie geduld wordt op de proef gesteld. Daar waar de gelegenheid zich voordoet, worden jullie absoluut beloond.
In ieder geval weer ontzettend veel dank voor jullie leuke reacties!!
Na een wederom winderige nacht, en dan wordt bedoeld ‘zoals de wind waait, waait het rokje’, hebben we koers gezet naar Sandfly Bay. De naam doet vermoeden dat het hier om die kleine steekmugjes gaat, maar niets is minder waar.
Het kan er zodanig waaien, dat er meer zand om je oren waait dan er op het strand blijft liggen, haha!
Dat kan best spectaculair zijn, maar we waren toch wel innig blij dat het niet zo hard waaide als de afgelopen dagen.
De baai lag er vanaf hoogte vredig bij. Hier parkeer je niet op zeeniveau, maar mag je best een eind afdalen. ‘And what comes down, must come up’ … dus een fijne klim voor straks.
Het welkomstboord aan het begin van de wandel was nog hetzelfde als 10 jaar geleden. Nog steeds met 2 bekende gezichtjes erop, van Milou en Sven de Wilde. Voor kenners, zij zijn familie van sigarenhandel De Wilde in Naaldwijk. Echt zó grappig!
De wandel naar het einde van het strand heeft ons inderdaad veel spektakel bezorgd. We hebben geen pinguïns gezien, maar wel ontzettend veel zeeleeuwen, wauwie!!
De ene nog leuker dan de ander, de ene nog actiever dan de ander. Maar wel op gepaste afstand.
En toen uiteraard de klim omhoog door het mulle zand, maar het was het dubbel en dwars waard.
Over Highcliff road had je prachtig uitzicht over de baai, dus werd elk plekje zo’n beetje benut om van dat fraais te genieten.
Hierna hebben we in Dunedin achter het station geparkeerd, het prachtige station bekeken, hebben we een waanzinnig lekkere pizza gegeten en zijn we langs een aantal trekpleisters weer naar onze camper gewandeld.
Het weer was ons goed gezind, dus dat was net even de kers op de taart.
Nu staan de we op een kleine camping in Balclutha, hebben we een was gedraaid en is de wind weer op z’n best.
Mijn hemel wat blijft het waaien, onze camper lijkt af en toe wel een zeilboot. Nu begrijp ik waarom ik zo lig te zweven in bed. Wie kent het gevoel niet als je geschaatst hebt en in bed nog steeds die beweging maakt, haha!
Oh, in onze beleving staat het aantal koeien nog steeds voor op de schapen. Het kan gezichtsbedrog zijn, maar we hebben zelfs een koeientunnel onder de weg gezien, haha!
Ik kan me niet herinneren dat er zoveel koeien in Nieuw-Zeeland zijn, het zijn altijd de miljoenen en miljoenen schapen die de brochures en reisgidsen halen.
Bij de kinderen en kleinkinderen hangt trouwens een afstreepkalender aan de kast. Na elke dag dat opa en oma weg zijn, wordt een dag weggestreept door er een stickertje op te plakken. En zoals jullie op de foto kunnen zien, zullen er nog vele stickers volgen.
Ik ga eens kijken of ik dit verhaal en de bijbehorende foto’s geplaatst krijg, fingers crossed!
Tot snel (en hopelijk met foto’s … hoewel we naar steeds meer afgelegen gebied afzakken … we gaan het zien!)
-
22 Januari 2019 - 06:43
Bert En Marja:
Wat een heerlijk verhaal weer we kijken echt uit naar de foto's Veel plezier op het vervolg van jullie ontdekkingsreis lfs -
22 Januari 2019 - 14:47
Corrie:
Zo te lezen hebben jullie het prima daar, had niet anders verwacht :-) Voor ons weer leuk om terug in de tijd te gaan en een beetje mee te reizen. De foto's hebben we nog maar we zien ook graag nieuwe kiekjes natuurlijk. Groetjes weer!! XOX -
22 Januari 2019 - 15:53
Marjolein:
Heerlijk om je verhalen te lezen, en ook zo herkenbaar... Sandfly Bay ;-) xx -
24 Januari 2019 - 06:05
Roelof En Marianne:
We blijven meegenieten....óók zonder foto's!!
Fijn dat het weer meewerkt! -
25 Januari 2019 - 09:54
Cindy En Henk:
Jeetje je weet de spanning naar de foto's wel op te voeren. Wat een geweldig verhaal weer en laat die zeeleeuwen maar komen......
Des te meer openstaande dagen om weg te strepen, des te langer dat jullie nog eventjes daar mogen blijven. Al zullen de dagen in aantal op de kalender helaas wel gaan afnemen maar daar nog even niet aan denken.
Jullie hebben nog behoorlijk wat daagjes op het programma, geniet er van !!!! -
27 Januari 2019 - 07:47
Cindy En Henk:
Uhm... Jacqy... je had je op het treinstation wel even aan mogen passen aan de kledingstijl vd ladies hihihi
Prachtige foto's!!!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
