Condors in de Andes

Heeremeteit, wat een dag, wat een dag!! Al het moois groeit werkelijk boven ons hoofd.

Maar voordat ik daar ben, nog even naar gisteravond.
Gelukkig hadden we een elektrische kachel op de kamer, want ik kon het knopje van ons warmhoudplaatje (lees: onze elektrische deken) niet vinden, brrrrrrr!!
We zijn bijtijds aan tafel gegaan en na terugkomst op onze kamer lagen er slaaplekker-chocolaatjes op ons te wachten. Maar wat nog leuker was … hou je vast … ja echt … er lagen in ons bedje (nee, geen beren!) twee warme kruiken op ons te wachten. Veeg mij maar op, draag mij maar weg, wat een heerlijkheid!!! Cor is doorgaans mijn kacheltje, maar dit was voor beiden wel erg aangenaam. Dus na een heerlijke nachtrust hebben we juichend een nieuwe dag begroet.
We werden wederom vroeg opgehaald, 06.30 uur om precies te zijn. Na een snel ontbijt zijn we bij onze chauffeur in de auto gesprongen en hebben we ons weer de dag door laten leiden. Eerst een bezoek aan de dorpjes Yanque en Maca, waar we wat mooie foto’s konden maken (jaja, ze komen nog, haha!). Die fototoestellen van ons hebben vandaag overuren gemaakt, kan ik je zeggen!
Toen en passant nog even op de foto met twee poedeldonzige alpaca’s (je zou ze werkelijk pikken!!) en door naar de Colcakloof, waar de condors op de thermiek op ooghoogte voorbij zweefden. Hier kregen we zo’n anderhalf uur de tijd voor, maar hoe later het werd, hoe groter de vogels en hoe hoger ze kwamen. Wat een spektakel zeg, werkelijk niet normaal!
Maar aan alles komt een eind, dus ook wij moesten verder. Onze chauffeur bracht ons naar een dorpje waar toevallig een trouwerij gaande was. We waren niet echt uitgenodigd, maar het is gebruikelijk dat iedereen welkom is. Dus we hebben er absoluut iets van meegekregen. Gelukkig zijn we al getrouwd, anders zou Cor misschien kunnen denken dat het bij mij aanstekelijk zou kunnen werken, haha!
Jullie kennen het gebruik, na de ceremonie strooien met rijst? Nou, dit bruidspaar werd werkelijk bekogeld met rijst, haha! Terwijl de bruid stond te bibberen van de kou. Ja, ook zo apart … overdag vallen bij wijze van spreken de mussen van het dak, maar ze lopen hier in winterjassen, dikke truien, vesten, wanten, hoeden, mutsen … Alsof ze met de winter van huis zijn gegaan. Nu ik dit schrijf, is dat waarschijnlijk ook zo. Want ’s morgens vroeg is het nog gemeen koud!
We hebben terug een prachtige route gereden, langs terrasvormige hellingen, het ene uitzicht nog mooier dan het andere … We hebben ook nog een stop gemaakt bij een ecologische boerderij, die zeer rijkelijk was omringd door bloemen. Hier had je prachtig uitzicht in de kloof (of is het op de kloof?), en ze fokten er cavia’s. Jullie weten wel, van die leuke huisdiertjes. Nou, die staan hier op het menu, dat wordt smullen … ieuuuwwwww!!! Er zit toch nauwelijks vlees aan zo’n beestje?!

We hebben zojuist gegeten (geen cavia!), nu even relaxen en straks weer met de voetjes tegen de kruik, heerlijk!

Helaas net als gisteren ook bij dit bericht geen foto’s, dus jullie moeten er nog even je eigen voorstelling bij maken, haha! Foto’s uploaden gaat met geen mogelijkheid. Eens kijken of ik een foto op mijn telefoon kan zetten en op die manier op Facebook kan plaatsen.

Morgen met de bus naar Puno, in ongeveer 5 uur. Eens kijken wat ons daar allemaal weer voor moois staat te wachten.

En even via deze weg speciaal een dikke knuffel en kus voor Sem en Luuk, van opa en oma!!

Dikke kus!