Met de bus van Chivay naar Puno

Oké, daar zijn we weer!
Nog even wat in te halen, want het plaatsen, of eigenlijk het niet plaatsen van de foto’s heeft enige tijd en energie in beslag genomen. Daarnaast zijn we gisteren (30 mei) een groot deel van de dag onderweg geweest en zijn we vandaag (31 mei) de hele dag op het Titicacameer (Titikakameer wordt ook gebruikt) geweest. Dus de tijd is soms schaars om mijn verhaal te schrijven, foto’s uit te zoeken en het geduld op te brengen met een minder of niet werkend of traag internet.
Maar laat ik vooral beginnen bij zaterdag 30 mei, zo!

Deze dag konden we rustig opstarten, want onze chauffeur zou pas 10.00 uur paraat staan bij het hotel. Dus na het ontbijt hebben we de koffers en rugzakken weer tactisch ingepakt, wat berichtjes verstuurd en nog heerlijk van het zonnetje genoten.
In Chivay zou de bus naar Puno om 13.00 uur vertrekken, dus hebben we eerst ingecheckt voor de bus en op het centrale plein heerlijk mensen gekeken, kleine boodschapjes gedaan voor onderweg en wederom van het zonnetje genoten. Tot nu toe boffen we gigantisch met het weer, het is hier echt blauwer dan blauw! Het zijn werkelijk hartverwarmende zonnedagen. Ondanks dat Koning Winter hier zijn intrede heeft gedaan, merken wij daar overdag nog niet veel van.
Omdat we als eersten hadden ingecheckt, bleken we stoelen op de eerste rij te hebben. Soooooo, was dat effe feest! En absoluut geen overbodige luxe voor een busreis van zo’n 6 uur.
We kwamen wederom op het voor ons hoogste punt van de reis, 4.910m, en daarna kilometers over de hoogvlakte, boven de 4.000m. Ik moet wel zeggen dat mijn lichaam zich toch wat anders gedroeg. Niet echt dat ik me ziek voelde door de hoogte, maar de algehele malaise was wel eens beter geweest. Na een stop met een kopje cocathee knapte ik zienderogen op, maar het dalen van de bus droeg er toch wel aan bij dat ik me beter ging voelen. Nu ik dit schrijf, zitten we trouwens op 3.800m … en ik voel me gelukkig kiplekker!
Onderweg hebben we een aantal stops gemaakt, zo ook om even stil te staan bij de flamingo’s in een meer. Dat verwacht je dan weer niet op de hoogvlakte van de Andes.
Op een gegeven moment werden er dekentjes uitgedeeld … nou, dat was ook geen overbodige luxe. Wat heerlijk zeg! En wat zal die ene meneer, die met een korte broek bij ons in de bus zat daar blij mee zijn geweest, haha!! Maar met het dalen van de bus steeg ook de temperatuur, dus de dekentjes hadden hun dienst gedaan en verdwenen weer in de tas.
We hebben best een tijd in het donker gereden, over wegen met hobbels en gigantische kuilen. We hadden echt zoiets van, waar komen we nu weer terecht … In de stad kregen we toch wel een volledige cultuurshock te verwerken, wat een vieze zooi zeg! Maar onze gids wist ons gerust te stellen dat het op zaterdag altijd grote markt is, en de rommel daar het gevolg van is.
We werden afgezet bij ons hotel, aan het centrale plein in Puno. Dat zag er in ieder geval zo in het donker al een stuk beter uit! Een mooie kamer met uitzicht op het plein, en goed werkende Wi-Fi, hiephooi!!

Voor nu laat ik het hier weer even bij. Morgen volgt het verslag van vandaag, onze tocht op het Titicacameer. Nou nou nou, dat was me ook weer prachtig, maar daarover in het volgende bericht!

Liefs van ons!

P.s.: ik hoop dat het bij dit bericht met de foto’s lukt!