Hoor de wind waait door de bomen …
Door: Jacqy
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
01 December 2016 | Costa Rica, Tilarán
30 november
En dan doel ik niet op Sinterklaas.
Jeetje, wat een weer bij jullie! Dan zitten we hier duidelijk zo slecht nog niet, haha!
Vanaf hier sluiten we weer aan op de reis zoals we hem hadden geboekt. Al het voorgaande is in plaats gekomen van Tortuguero National Park en Rio Celeste. Het viel absoluut niet tegen en het heeft onze verwachtingen overtroffen, maar er blijft in Costa Rica toch echt niets wat vergelijkbaar is met Tortuguero. Ik omschrijf het maar zo, het is als Peru zonder Machu Picchu, je mist toch het hoogtepunt.
Vanmorgen werden we wederom gewekt door onze eigen steelband … het is helaas niet anders.
De luchtvochtigheid is hier enorm, dus de badkleding van gisteren was nog net zo nat als toen we uit het water stapten. Nouja, als het volgende week maar weer droog is, haha!
Bij het ontbijt was het qua vliegverkeer weer een drukte van jewelste, en zelfs Cor krijgt er schik in, die bleef fotograferen. En zowaar zat er zeker een aantal pareltjes tussen.
Na te hebben ingepakt en uitgecheckt zijn we op weg gegaan naar Sante Elena.
Oh, even tussendoor hoor. We weten inmiddels dat de sleutel van ons huisje niet op het dashboardkastje past. De sleutel ging wel in het slot, maar het kastje wilde maar niet open. Dus we zagen onszelf alweer een retourtje naar Alamo maken. Gelukkig deed een helder moment ons inzien dat we met de verkeerde sleutel in de weer waren, haha!
Halverwege onze rit langs het Arenal-meer hebben we een stop gemaakt bij Lucky Bug Gallery, zo onverwachts een prachtig en idyllisch plekje. Hier hebben we koffie gedronken, de galerie bekeken (en uiteraard een souvenirtje gescoord) en gebruik gemaakt van het toilet met de meest geweldige wasbak ooit (zie foto)! Ze waren daar te koop, maar om nou met een wasbak langs de douane te schuifelen … laat staan je overgewicht te moeten verklaren … hmmm, toch maar niet.
Hierna hebben we onze rit kalm aan voortgezet. Sowieso mag je hier doorgaans niet harder dan 60km per uur, dus kalm aan doen is volledig geen moeite. En zeker als je op een gegeven moment ca. 36km over een onverharde weg mag hobbelen. Dan kun je officieel zeggen dat je helemaal niet opschiet. Maar voor ons geen probleem, we zijn zelfs af en toe gestopt om een aantal fotootjes te trekken. En dan zie je ineens een kudde koeien over een smal bruggetje lopen … waanzinnig!
Na al dat gehobbel zijn we bij ons onderkomen voor de komende twee nachten beland, Cloud Forest Lodge. En jawel, de naam licht al een tipje van de sluier op … Het wordt inmiddels heel saai, maar het bleef regenen en regenen … en ineens werd het blauw, mét zon!! Het was helaas van korte duur, maar hé, wie het kleine niet eert!
We hebben net gegeten, Cor leest nu een boekje, ik schrijf mijn verhaal, en buiten … buiten waait het als een malle, het lijkt waarachtig herfst! Het is hier ook minder warm, dus de lange broek is weer vanaf de bodem van de koffer naar boven gehaald.
We hebben morgenochtend een wandeling met gids op het programma staan, en als het weer het toelaat ’s middags een Canopy Tour. We zijn benieuwd of we toestemming krijgen van het weer, haha!
Maar voor nu zeggen we “maak er een mooie vrijdag van en alvast een heel fijn weekend!”.
Cor en Jacqy
(P.s.: de locatie klopt niet helemaal, maar Santa Elena werd niet herkend)
En dan doel ik niet op Sinterklaas.
Jeetje, wat een weer bij jullie! Dan zitten we hier duidelijk zo slecht nog niet, haha!
Vanaf hier sluiten we weer aan op de reis zoals we hem hadden geboekt. Al het voorgaande is in plaats gekomen van Tortuguero National Park en Rio Celeste. Het viel absoluut niet tegen en het heeft onze verwachtingen overtroffen, maar er blijft in Costa Rica toch echt niets wat vergelijkbaar is met Tortuguero. Ik omschrijf het maar zo, het is als Peru zonder Machu Picchu, je mist toch het hoogtepunt.
Vanmorgen werden we wederom gewekt door onze eigen steelband … het is helaas niet anders.
De luchtvochtigheid is hier enorm, dus de badkleding van gisteren was nog net zo nat als toen we uit het water stapten. Nouja, als het volgende week maar weer droog is, haha!
Bij het ontbijt was het qua vliegverkeer weer een drukte van jewelste, en zelfs Cor krijgt er schik in, die bleef fotograferen. En zowaar zat er zeker een aantal pareltjes tussen.
Na te hebben ingepakt en uitgecheckt zijn we op weg gegaan naar Sante Elena.
Oh, even tussendoor hoor. We weten inmiddels dat de sleutel van ons huisje niet op het dashboardkastje past. De sleutel ging wel in het slot, maar het kastje wilde maar niet open. Dus we zagen onszelf alweer een retourtje naar Alamo maken. Gelukkig deed een helder moment ons inzien dat we met de verkeerde sleutel in de weer waren, haha!
Halverwege onze rit langs het Arenal-meer hebben we een stop gemaakt bij Lucky Bug Gallery, zo onverwachts een prachtig en idyllisch plekje. Hier hebben we koffie gedronken, de galerie bekeken (en uiteraard een souvenirtje gescoord) en gebruik gemaakt van het toilet met de meest geweldige wasbak ooit (zie foto)! Ze waren daar te koop, maar om nou met een wasbak langs de douane te schuifelen … laat staan je overgewicht te moeten verklaren … hmmm, toch maar niet.
Hierna hebben we onze rit kalm aan voortgezet. Sowieso mag je hier doorgaans niet harder dan 60km per uur, dus kalm aan doen is volledig geen moeite. En zeker als je op een gegeven moment ca. 36km over een onverharde weg mag hobbelen. Dan kun je officieel zeggen dat je helemaal niet opschiet. Maar voor ons geen probleem, we zijn zelfs af en toe gestopt om een aantal fotootjes te trekken. En dan zie je ineens een kudde koeien over een smal bruggetje lopen … waanzinnig!
Na al dat gehobbel zijn we bij ons onderkomen voor de komende twee nachten beland, Cloud Forest Lodge. En jawel, de naam licht al een tipje van de sluier op … Het wordt inmiddels heel saai, maar het bleef regenen en regenen … en ineens werd het blauw, mét zon!! Het was helaas van korte duur, maar hé, wie het kleine niet eert!
We hebben net gegeten, Cor leest nu een boekje, ik schrijf mijn verhaal, en buiten … buiten waait het als een malle, het lijkt waarachtig herfst! Het is hier ook minder warm, dus de lange broek is weer vanaf de bodem van de koffer naar boven gehaald.
We hebben morgenochtend een wandeling met gids op het programma staan, en als het weer het toelaat ’s middags een Canopy Tour. We zijn benieuwd of we toestemming krijgen van het weer, haha!
Maar voor nu zeggen we “maak er een mooie vrijdag van en alvast een heel fijn weekend!”.
Cor en Jacqy
(P.s.: de locatie klopt niet helemaal, maar Santa Elena werd niet herkend)
-
01 December 2016 - 08:38
Jos En Johanna:
He wat jammer van het weer. Tropisch en regenwoud. Gelukkig klink je nog steeds positief en geniet je van de kleine dingen. Dat vinkte weet ik niet zeker, maar die specht ken ik vanuit onze tuin. Hihi. We wensen jullie mooie avonturen en hopelijk wordt het een blauwe lucht met zon. -
01 December 2016 - 10:12
Diet:
Het ziet er allemaal weer prachtig uit. Ook de wasbak waarbij duidelijk niet gebruik is gemaakt van de kunst van het weglaten haha. Qua weer lijkt het helaas wel op jullie reis naar Canada, maar dan gelukkig wel veel warmer (en beren zullen jullie ook wel weer niet zien...). Fijne voortzetting van de reis en dikke knuffels XXX . -
01 December 2016 - 13:44
Nico:
Jij schrijft " vogeltje bij het ontbijt " , was 1 eitje niet genoeg? -
01 December 2016 - 15:05
Cora:
Alles ziet er weer mooi uit. En wat die wasbak betreft ........ ik kan hem bij jullie ook wel zo schilderen hoor. -
01 December 2016 - 17:29
Esther:
Wat een leuke verhalen en mooie foto's. Geniet er volop van. X Remco en Esther
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
