SMURFENDORP ONTMASKERD!

12 september
Het vorige bericht heette ‘SPRAKELOOS’, maar als ik naar de tekst eronder kijk, was ik dat eigenlijk niet helemaal, haha!

Vanmorgen zijn we weer met een strakblauwe hemel opgestaan.
We wilden graag ontbijten bij zo’n typisch Amerikaanse diner. Deze had Cor gisteren al gespot, net buiten onze camping. Dus met een kleine wandel zouden we zo aan kunnen schuiven, ware het niet dat de diner op dinsdag was gesloten. Hebben wij weer, haha!
Dus de spulletjes weer opgeruimd, elektriciteit afgekoppeld … oh, dit brengt me bij het bericht dat onze stopcontacten het niet meer deden … ze doen het weer, gelukkig!!
Dus ik hoef hopelijk de rest van de vakantie geen laadstation meer op te tuigen!
Eerst naar de bank in Escalante, want er moesten harde duiten gewisseld worden. “Helaas meneer, wij wisselen hier niet, hiervoor kunt u in Moab terecht”. In Amerika is de plastic kaart toch echt je beste vriend, of wat mij betreft je beste vriendin!
Toen de reis ingezet naar Capitol Reef National Park. Een park dat veelal wordt overgeslagen in dit rondje. Ik kan vast verklappen, zoooo zonde als je dit park voorbij gaat!
Zoals zo vaak wordt gezegd “het gaat niet om het doel, maar minstens om de weg er naartoe”. Dit was hier absoluut een waarheid als een koe. Brengt me bij koeien … veel koeien op en langs de weg, dus het was opletten geblazen!
Maargoed, de weg was schitterend! Van de ene verbazing val je hier werkelijk in de andere … het is zelfs zo erg dat we het idee hebben al een maand onderweg te zijn!
Van de Million-dollar Road tot de meest prachtige vergezichten en rotspartijen.
Wat Capitol Reef zo bijzonder maakt is het ontstaan ervan. Dit kun je goed zien in de lagen van het gesteente. Kort gezegd … de onderste laag is ca. 245 miljoen jaar oud en was ooit de bodem van de zee met een modderige laag. De middelste laag is ca. 225 miljoen jaar oud en was ooit neergedwarreld vulkaanas op drassig moerasland. En de bovenste laag is ca. 200 miljoen jaar oud en was ooit een ophoping van zandduinen. Dit in het kort gezegd, maar ik weet niet of ik het juist heb omschreven. Er valt vast veel over te googlen. Op het moment dat ik dit schrijf, hebben we geen Wi-Fi, dus ik kan het nu even niet opzoeken. ;-)

Wij kunnen hier over het algemeen niet bij met ons verstand, maar de aarde is ooit ergens ontstaan.
Nu we een aantal kilometers verder zijn in dit wonderlijke landschap, kunnen we alleen maar verzinnen dat ooit alles bij elkaar is geraapt, er goed is geschud en alle landschappen zijn uitgestrooid. De verschillen volgen elkaar zo snel op, dat je continu van de ene in de andere verbazing blijft vallen. Ik kan me er iets bij voorstellen dat mensen Amerika qua vakantieland links laten liggen, maar mensen, dan doe je jezelf echt tekort. We denken bij Amerika al snel aan Trump, dikdoenerij, New York (ook leuk!), illegalen, kernraketten, Obamacare, etc. Maar geloof me, daar denk je hier werkelijk geen fractie van een seconde aan.
Bij binnenkomst van het park blijf je je vergapen aan alles! Dus vele pitstops later kwamen we bij het Visitor Centre waar we met de nodige informatie eerst een plekje op de campground hebben bemachtigd. Geen elektriciteit, geen water, wel toiletten, geen Wi-Fi. Maar wat een prachtig plekje voor $20,- … de hertjes dartelen gewoon voor onze deur!
We hebben eerst een boodschapje gedaan in Torrey en onze lunch genuttigd in een echte diner. Dit stond nog steeds hoog op ons verlanglijstje, echt zo grappig! Alsof je in een decor zit, haha!
Vanaf de camping hebben we een redelijk korte wandeling gemaakt, de Fremont River Trail. Langs de rivier met het laatste stuk fors omhoog naar een geweldig mooi uitzichtpunt.
In de verte onweerde het, dus na een paar foto’s op de top zijn we toch maar snel afgedaald.
Wat zo leuk is, we staan hier in een appel/peren/kersen/hazelnoten/abrikozen/pruimen boomgaard.
Je mag jezelf hier als gulzige consumerende vakantieganger gedragen, maar in ons geval waren er alleen nog maar appels te roven, haha!
We wilden de barbecue vanavond opstoken, maar het weer was zodanig dat we waarschijnlijk niet verder waren gekomen dan een uitgewaaide lucifer. Dus toch de koekenpan maar binnen op het vuur gezet.
We hebben wel lange tijd buiten kunnen zitten, met zicht op een stoere rost die door de ondergaande zon steeds veranderde van kleur.
De avond hebben we afgesloten onder een sterrenhemel die zelfs onze verwachting te boven ging. Ontelbaar veel sterren, diverse varianten van de Melkweg en als kers op de taart een vallende ster. Onze wens is onderweg naar boven, yeahhh!!!

13 september
Lieve YO vandaag 50, van harte gefeliciteerd! We hebben aan je gedacht hoor!

De dag begon weer met een zonnig randje, inclusief hertjes voor onze deur, heerlijk!
Vandaag stond de Scenic Drive door het park op het programma, inclusief Capitol Gorge Road. Een onverharde weg van 3,8km … dat is een hele uitdaging met een camper! Gelukkig was het droog, dus was het gewoon een kwestie van langzaam rijden en butsen en kuilen ontwijken. Ondanks dat was de hele huisraad door elkaar geschud, haha! Aan het einde van de weg hebben we de Capitol Gorge Trail gewandeld, dwars door een schitterende kloof. Het laatste stuk was pittig omhoog en gaf waanzinnig mooi zicht op de Golden Throne, een grote ronde rots. Klinkt dullig, maar de foto’s zullen mijn tekst meer dan versterken. ;-)
Toen de weg weer terug, wederom hobbel de bobbel, en door naar de wandeling naar Hickman Bridge. Deze wandeling kwam uit bij een grote natuurlijke brug. Ook deze wandeling was weer één om in te lijsten. Sorry dat ik steeds weer in herhaling val, maar mensen die hier geweest zijn, weten als geen ander hoe mooi het hier is. Het enige wat we nog niet hebben ontdekt is een regen/nevelwoud-achtige omgeving, alles is hier kurk- en kurkdroog, ondanks we ook af en toe wel een buitje hebben. Die vallen steeds op het juiste moment, zoals ’s nachts of tijdens het autorijden.

Hierna zijn we richting Arches National Park gereden, met een stop bij Goblin State Park.
Nouuuuuu, wat we hier toch weer te zien kregen … ik kan verwijzen naar de foto’s, waarbij ik me kan voorstellen dat het er best raar uit moet zien. Maar wij weten nu waar de smurfenhuisjes staan!
De natuur heeft hier paddenstoelvormige creaties neergezet, je hoeft naast de rode en witte stippen alleen de kabouters er nog maar bij te kleuren, wáánzinnig!
Bij het moment van vertrek kwam er een fikse storm opzetten, eentje in de categorie zandstraal.
Nou, dat hebben we onderweg geweten, met zo’n camper in de woestijn vang je een hoop zijwind!
Je zag de zandstorm letterlijk grimmiger worden, tot we er ineens zelf in belandde! Alsof je plotsklaps een mistbank inrijdt. Gelukkig was het van korte duur, hele vreemde ervaring.
Beetje jammer dat het regende vóórdat we in die zandstorm terecht kwamen, dan blijft het zand zo plakken … ;-)
In Green River zijn we op zoek gegaan naar een camping en deze hebben we uiteraard gevonden (zonder Wi-Fi). We staan weer op een mooi stukje grasland, naast een golfbaan. Buiten dit en een fijne supermarkt is de rest van het dorp vergane glorie, bijna surrealistisch …

14 september
Het was weer fijn opstaan, want wat zou deze nieuwe dag toch weer brengen?
We zijn echt op avontuur, dan kan ik alvast verklappen!
De zandstorm van gisteren was duidelijk te zien in de wolken, deze kleurden onderin helemaal roze.
Zo werkt het dus met het zand uit de Sahara, als we dat thuis ’s morgens op onze auto aantreffen, haha!
We wilden bij Arches National Park eerst naar het Visitor Centre, de wandeling Fiery Furnace Trail boeken. Dit kon niet online, was alleen in het Visitor Centre mogelijk. Bij aankomst bij het park was het aansluiten in rijen van 2, wat een drukte zeg! Was even omschakelen na redelijke rust in de afgelopen parken. Cor stond toch met ons huisje in de rij, dus ben ik vast te voet naar het Visitor Centre gegaan. Time is money love!
De eerste mogelijkheid voor Fiery Furnace was a.s. maandag, dus dat gaat jammer genoeg morgen niet lukken. Na enige andere informatie over wandel- en overnachtingsmogelijkheden zijn we eerst naar Moab gereden om een camping te boeken (mét Wi-Fi), geld te wisselen (eindelijk, we hebben weer cash!!!) en een boodschapje te doen. Je kunt hier gewoon bij de supermarkt geweren kopen, dat is toch wel een hele rare gewaarwording!

Hierna terug naar het park … hoezee, de wachtrij was geslonken! Het werd de wandeling naar Delicate Arch. En dit was me er eentje zeg … niet zozeer in moeilijkheid (hoewel best pittig omhoog), maar op de weg terug kregen we toch een zandstorm inclusief onweer en regenhoos om onze oren!! Dus hebben we tegen een wand aan geschuild tot het ergste leed was geleden.
Toen de intensiteit begon af te nemen hebben we de daling verder ingezet. Nat tot op de onderbroek bereikten we de camper. Wat een weelde als je je daarna kunt ontdoen van alle natte met zand bestrooide kleding, heerlijk!
De volgende uitdaging werd het vertrek van deze parkeerplaats …. De weg was namelijk afgesloten door een modderstroom, dus waren we genoodzaakt hier achter te blijven. Daar ging onze gereserveerde camping met Wi-Fi, hahaha!!

Uiteindelijk hing het erom of de volgende stortbui hier zou belanden of iets zuidelijker … het werd hier… De 4x4 auto’s konden uiteindelijk een poging wagen, maar voor gewone auto’s en camper was het uiteindelijke oordeel van de park-ranger no-go. Dus waren we helaas genoodzaakt de nacht hier door te brengen. Rond 19.00u begon het op te klaren en het zonnetje zelfs te schijnen.
We houden van avontuur, maar dit was wel een beetje veel avontuur, haha!
Morgen weer een nieuwe dag!

P.s. Inmiddels staan we toch op onze camping …
Rond 19.30u werd de weg vrijgegeven en mochten we door het water achter een shovel aan. Toen nog even bij schemer allemaal achter elkaar het park uit en al snel kon Cor door met koken. Hij was al op de parkeerplaats in het park begonnen, haha!
Fijne vrijdag en alvast een mooi weekend!

Cor en Jacq.