Van Quepos naar Dominical

Na weer een voortreffelijk ontbijt hebben we de koffers ingepakt en rond het zwembad en onze kamer gescharreld.
We kregen gezelschap van huispoes Havana, een prachtig wit exemplaar.
Het was in de ochtend een mix van zon en bewolking, wat later een mix van bewolking en een spatje regen werd.
De temperatuur bleef stabiel rond de 30 graden, dus ik hoef niet toe te lichten hoe hoog de luchtvochtigheid was.
Dat is eigenlijk nog het meest lastige, gewoonweg omdat wij dat helemaal niet gewend zijn. Je wordt er loom en moe van, een knipperlichtrelatie tussen algehele malaise en het gevoel alsof je grieperig wordt.
Bij het uitchecken hebben we Yara nog even geprobeerd te aaien, maar die had op dat moment een innige relatie met de punt van een kussen, haha!
We zijn zo’n half uurtje later gestopt bij Playa Matapalo en hebben heerlijk over het strand gebanjerd. Toen nog zo’n kwartiertje door naar Villas Rio Mar in Dominical, maar dat bleek door ons moeilijker te vinden dan aanvankelijk gedacht.
De GPS stuurde ons letterlijk het bos in, via een onverharde weg een steile heuvel op. Dat kon niet goed zijn … gelukkig konden we boven keren, dus weer langzaam terug.
Uiteindelijk hebben we het wel gevonden, gelukkig, haha! Onze kamer was nog niet klaar, dus hebben we de koffers achter de receptie neergezet en zijn we naar Dominical gegaan om te lunchen. Wat een heerlijk hippie dorpje zeg! Wij dachten dat Sámara die eer ten deel viel, maar Dominical is absoluut familie! Een onbeschrijfelijk gevoel als je door zulke dorpjes loopt. Niet alleen door de hoofdstraat, maar ook door achterafstraatjes.
Het is voor surfers een niet anders dan ultiem paradijs waar de tijd heel relaxed heen en weer blijft schommelen.

Toen weer terug naar ons hotel en onze kamer, of eigenlijk ons huisje, twee onder één flap.
De huisjes liggen in een prachtige tuin op diverse hoogtes verspreid en hebben een buitenplaatsje waar merkwaardig genoeg de koelkast staat, 2 stoelen staan (wat best logisch is voor een buitenplaatsje), een hoog bistrosetje, maar waar ook een wasbak met kraan is. Het is nét geen buitenkeuken, maar het scheelt niet veel, haha!
We hebben voor deze 3 dagen de koffers helemaal uitgepakt, hebben daarna in het zwembad gelegen, genoten van happy hour en boekjes gelezen. Oh, en de grootste sprinkhaan ooit gezien! Hing lekker op z’n gemak in de vitrage. We hebben er maar een foto van gemaakt met de hand van Cor erbij. En voor wie het niet weet, Cor heeft énorm grote handen.
Wat wel even wennen is, is dat we geen Wi-Fi in de buurt hebben. Lekker rustig uiteraard, maar het plaatsen van mijn verhaal kan alleen recht voor de receptie. Voor het gemak staat daar een heuse computer! Geluk dat ik ook een USB’tje heb meegenomen. ;)
Dus vanuit Dominical zullen de berichten elkaar iets minder snel opvolgen.
Daarnaast heb ik begrepen dat de tekst soms wegvalt die door één van de thuisblijvers op Waarbenjij.nu geplaatst wordt. Uiterst vervelend, en eigenlijk al lange tijd een slepend probleem. Ik heb het nogmaals doorgegeven aan de technische staf van WBJN, met de hoop dat het iets oplevert. Vast garantie tot de deur.
Polarsteps werkt daarentegen goed, hoewel ik zelf nog wat deskundigheid mis als ik naar de route op onze aardbol kijk, haha!

Na een heerlijk hapje eten hebben we bijtijds ons mandje opgezocht, de wekker moest namelijk voor morgenochtend gezet worden. We hebben een dolfijnen tour in Uvita.