Waitangi Day
Door: Jacqy
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
06 Februari 2019 | Nieuw Zeeland, Paihia
5 februari
Opstaan met als getuige een strakblauwe hemel, hoe fijn kun je de dag beginnen.
Er stonden vandaag veel kilometertjes op het menu … ohoh, wat doe ik Cor aan … die alles rijdt.
Met toch in het achterhoofd hier samen 1x te zijn, gaan we voor het hele pakket, haha!
En mochten we het geluk hebben hier ooit nog eens samen te komen, dan kiezen we uiteraard gelijk voor de goodies. ;)
We hebben eerst nog heel even de voetjes in het strand gezet bij het surfstrand van Hot Water Beach, ja dat hebben ze ook.
Toen Coromandel Peninsula rond, en zoals eigenlijk het hele land had dit schiereiland ook twee gezichten. De oostkant en westkant hadden niets van elkaar weg, maar waren beiden even prachtig.
Trouwens gaandeweg onze reis lag er best veel ‘bont op de grond’… ofwel, doodgereden possums.
Ze zeggen hier dat er maar één goede possum is, een dode … ze zijn hier namelijk een plaag, en met de snelheid waarmee zij zich voortplanten niet uit te roeien. Ze hebben hier ook geen natuurlijke vijand, in ieder geval niet anders dan de mens.
En laat de mens ze nou in den beginne hier geïntroduceerd hebben.
We zijn gestopt in Thames, het was inmiddels wel tijd voor lunch, en de beentjes moesten toch ook gestrekt worden.
Daarna werd koers gezet richting Auckland, wat een grote stad zeg, er kwam geen eind aan.
Gelukkig zaten we niet in de spits, dan ben je echt de Sjaak! De Sky Tower kwam in een flits voorbij, en ik citeer hierbij Cor “die is veel groter dan ik had verwacht!”.
En dan over de Harbour Bridge, helemaal een happening. Die is zó enorm hoog, dat je een probleem zou kunnen hebben als je hoogtevrezig bent. En dan het zicht vanaf de brug, op alle zeilboten, waanzin! Tja, Auckland is niet voor niets The City of Sails.
Toen zijn we eigenlijk op zoek gegaan naar een camping, maar die was in geen velden of wegen te vinden.
Helemaal doorrijden naar Whangarei was net iets teveel, dus zijn we maar ergens richting kust gereden. Dit bleek ook nog een pokkeneind, haha! Maar we staan, en hoe! Aan het strand in Mangawhai Heads, wie kent het niet, haha!
Het weer wat schitterend aan de kust, dus we hopen vanavond ook hier weer veel lichtjes aan het plafond te zien schitteren.
… Je hebt navelstaren en sterrenstaren … en oh jee, wat hebben we vanavond naar een zo mogelijk nóg mooiere sterrenhemel gekeken, je begrijpt niet dat het bestaat!
6 februari
6 Februari, Nationale feestdag in Nieuw-Zeeland.
Op deze dag werd in 1840 het Verdrag van Waitangi getekend. Met ondertekening van dit verdrag door zowel Maori’s als Engelsen (in de plaats Waitangi) werd eigenlijk het ontstaan van Nieuw-Zeeland een feit. Dit is alleen voor de Maori’s niet helemaal netjes verlopen, maar voor een uitgebreide toelichting verwijs ik jullie graag door naar de alleswetende zoekmachine Google. ;)
Een Nationale Feestdag in Nieuw-Zeeland … wat konden we verwachten? Drukte, juist geen drukte, winkels open of winkels dicht … geen idee. We hadden vandaag de keus, óf naar Waitangi óf de Kauri Coast.
We hebben weeronline.nl maar de doorslag laten geven, haha!
De dag begon met een prachtige zonsopkomst en daarna viel de keus al snel op de Kauri Coast.
Het zou best bijzonder zijn geweest, op Waitangi Day naar de Waitangi Treaty Grounds, maar waarschijnlijk ook méga druk.
Het was een hele rit via Dargaville naar Opononi, maar de ontroering voor het Waipoua Forest maakte alles goed. Van zulke overweldigend prachtige natuur krijg ik gewoon tranen in mijn ogen.
We hebben eerst een mooie wandeling gemaakt naar Te Matua Ngahere, ofwel Father of the forest, de op één na grootste kauriboom van Nieuw-Zeeland. Toen door naar de Four Sisters, waar 4 kauri’s elkaar vasthouden.
En als laatste de klapper van de dag, Tane Mahuta, ofwel Lord (of God) of the forest. Met een hoogte van 51 meter, een omtrek van 14 meter en zo’n 2.000 jaar oud de absolute nummer één.
Toen voor de lunch door naar Opononi, niet meer dan een visitor centre, een paar huizen en een kleine baai.
De klapper qua uitzicht kwam om de bocht bij Omapere, ineens gigantische zandduinen! Dan sta je toch wel even raar te kijken …
Voor een camping was het eigenlijk net iets te vroeg, dus Cor heeft de camper toen nog maar even doorgetrokken naar Paihia. En toen … kwamen we in de file bij Waitangi, haha!
Jeetje mikkie, wat was het daar druk zeg! Auto’s zover je kon kijken en op plaatsen waar je het niet voor mogelijk hield.
En toen begon ik ’m even te knijpen, want was er wel plek op de camping op zo’n dag als vandaag?
Zo gauw als kon door Paihia heen, waarvan ik even snel kon zien dat de tijd hier ook niet had stilgestaan, en door naar de camping. En er was gelukkig een prachtig plekje beschikbaar met zicht op de baai. En toen tijd voor rust, zon, eten en slapen.
Opstaan met als getuige een strakblauwe hemel, hoe fijn kun je de dag beginnen.
Er stonden vandaag veel kilometertjes op het menu … ohoh, wat doe ik Cor aan … die alles rijdt.
Met toch in het achterhoofd hier samen 1x te zijn, gaan we voor het hele pakket, haha!
En mochten we het geluk hebben hier ooit nog eens samen te komen, dan kiezen we uiteraard gelijk voor de goodies. ;)
We hebben eerst nog heel even de voetjes in het strand gezet bij het surfstrand van Hot Water Beach, ja dat hebben ze ook.
Toen Coromandel Peninsula rond, en zoals eigenlijk het hele land had dit schiereiland ook twee gezichten. De oostkant en westkant hadden niets van elkaar weg, maar waren beiden even prachtig.
Trouwens gaandeweg onze reis lag er best veel ‘bont op de grond’… ofwel, doodgereden possums.
Ze zeggen hier dat er maar één goede possum is, een dode … ze zijn hier namelijk een plaag, en met de snelheid waarmee zij zich voortplanten niet uit te roeien. Ze hebben hier ook geen natuurlijke vijand, in ieder geval niet anders dan de mens.
En laat de mens ze nou in den beginne hier geïntroduceerd hebben.
We zijn gestopt in Thames, het was inmiddels wel tijd voor lunch, en de beentjes moesten toch ook gestrekt worden.
Daarna werd koers gezet richting Auckland, wat een grote stad zeg, er kwam geen eind aan.
Gelukkig zaten we niet in de spits, dan ben je echt de Sjaak! De Sky Tower kwam in een flits voorbij, en ik citeer hierbij Cor “die is veel groter dan ik had verwacht!”.
En dan over de Harbour Bridge, helemaal een happening. Die is zó enorm hoog, dat je een probleem zou kunnen hebben als je hoogtevrezig bent. En dan het zicht vanaf de brug, op alle zeilboten, waanzin! Tja, Auckland is niet voor niets The City of Sails.
Toen zijn we eigenlijk op zoek gegaan naar een camping, maar die was in geen velden of wegen te vinden.
Helemaal doorrijden naar Whangarei was net iets teveel, dus zijn we maar ergens richting kust gereden. Dit bleek ook nog een pokkeneind, haha! Maar we staan, en hoe! Aan het strand in Mangawhai Heads, wie kent het niet, haha!
Het weer wat schitterend aan de kust, dus we hopen vanavond ook hier weer veel lichtjes aan het plafond te zien schitteren.
… Je hebt navelstaren en sterrenstaren … en oh jee, wat hebben we vanavond naar een zo mogelijk nóg mooiere sterrenhemel gekeken, je begrijpt niet dat het bestaat!
6 februari
6 Februari, Nationale feestdag in Nieuw-Zeeland.
Op deze dag werd in 1840 het Verdrag van Waitangi getekend. Met ondertekening van dit verdrag door zowel Maori’s als Engelsen (in de plaats Waitangi) werd eigenlijk het ontstaan van Nieuw-Zeeland een feit. Dit is alleen voor de Maori’s niet helemaal netjes verlopen, maar voor een uitgebreide toelichting verwijs ik jullie graag door naar de alleswetende zoekmachine Google. ;)
Een Nationale Feestdag in Nieuw-Zeeland … wat konden we verwachten? Drukte, juist geen drukte, winkels open of winkels dicht … geen idee. We hadden vandaag de keus, óf naar Waitangi óf de Kauri Coast.
We hebben weeronline.nl maar de doorslag laten geven, haha!
De dag begon met een prachtige zonsopkomst en daarna viel de keus al snel op de Kauri Coast.
Het zou best bijzonder zijn geweest, op Waitangi Day naar de Waitangi Treaty Grounds, maar waarschijnlijk ook méga druk.
Het was een hele rit via Dargaville naar Opononi, maar de ontroering voor het Waipoua Forest maakte alles goed. Van zulke overweldigend prachtige natuur krijg ik gewoon tranen in mijn ogen.
We hebben eerst een mooie wandeling gemaakt naar Te Matua Ngahere, ofwel Father of the forest, de op één na grootste kauriboom van Nieuw-Zeeland. Toen door naar de Four Sisters, waar 4 kauri’s elkaar vasthouden.
En als laatste de klapper van de dag, Tane Mahuta, ofwel Lord (of God) of the forest. Met een hoogte van 51 meter, een omtrek van 14 meter en zo’n 2.000 jaar oud de absolute nummer één.
Toen voor de lunch door naar Opononi, niet meer dan een visitor centre, een paar huizen en een kleine baai.
De klapper qua uitzicht kwam om de bocht bij Omapere, ineens gigantische zandduinen! Dan sta je toch wel even raar te kijken …
Voor een camping was het eigenlijk net iets te vroeg, dus Cor heeft de camper toen nog maar even doorgetrokken naar Paihia. En toen … kwamen we in de file bij Waitangi, haha!
Jeetje mikkie, wat was het daar druk zeg! Auto’s zover je kon kijken en op plaatsen waar je het niet voor mogelijk hield.
En toen begon ik ’m even te knijpen, want was er wel plek op de camping op zo’n dag als vandaag?
Zo gauw als kon door Paihia heen, waarvan ik even snel kon zien dat de tijd hier ook niet had stilgestaan, en door naar de camping. En er was gelukkig een prachtig plekje beschikbaar met zicht op de baai. En toen tijd voor rust, zon, eten en slapen.
-
06 Februari 2019 - 06:30
Bert En Marja:
Wat een fantastiese reis maken jullie en wat zullen jullie een hoop indrukken opdoen.Bedankt dat we mee mogen reizen in dat mooie land lfs -
06 Februari 2019 - 08:20
Roelof En Marianne:
Wauwwwww -
06 Februari 2019 - 14:46
Frank:
Mooi!! Niet even wezen zeilen? -
06 Februari 2019 - 16:04
Johanna:
Hoi lieverds. Door onze eigen vakanties had ik wat leesstof in te halen. Meerdere edities gelezen in de trein van Amersfoort naar Steenwijk. Gelukkig schrijf jij zo.. dat het ook genoeglijk lezen is. De foto's moet ik nog bekijken, want ook daar wil ik de tijd voor nemen. Het laatste verhaal van vandaag, moest ik trouwens nog thuis doornemen. Fijn daarbij is dat jullie daar in tijd voor liggen. Wat weer een geweldige reis. Wat mij het meeste bij blijft van de verhalen is dat dit weer een enorme rijkdom voor jullie is en voor mij weer een Google moment om al die namen van b.v. dieren op te zoeken. Dus door jullie verhalen leer ik ook nog meer. Als ik meer tijd zou hebben, zou ik er ook een kaart naast leggen, om te kijken wat precies de route is van jullie onderkomen, maar ook van jullie voettochten. Heel veel plezier nog deze week en een goede reis terug. Groetjes ook van Jos. -
07 Februari 2019 - 11:20
Nico:
Jongens, wat een feest weer om de foto's te bekijken en de verslagen te lezen. Ik geloof dat "de oude dame" haar leven aan het beteren is, want ik hoor jullie steeds meer over blauwe luchten en ook de foto's zien er zonnig uit. Ja.... het is echt waar...... alles ziet er anders uit als de zon schijnt. Jammer dat nieuw zeeland zo ver weg is , want het ziet er daar fantastisch uit. Mocht Diana niet zo vaak reageren....weet wel dat zij ook alles volgt. Over volgen gesproken, wij gaan weer proberen jullie terugreis weer in kaart te brengen. See you soon.
Ok
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
