That’s all folks!
Door: Jacqy
Blijf op de hoogte en volg Jacqueline
13 Februari 2019 | Nederland, Rotterdam
Nu ik dit schrijf, zijn we alweer 3 dagen thuis, heeft de jetlag rustig zijn intrede kunnen doen en hebben we vandaag gewerkt. Uh, voor mij in ieder geval iets wat erop leek. ;)
Zondag waren we werkelijk zo gaar als een konijn, maar inmiddels kruipen we weer enigszins naar het licht.
Los van het feit dat we hinder ondervinden van onze eigen treuzeltechnieken, haha!
We gaan gewoon nog even lekker terug naar afgelopen vrijdag, want dit reisverslag is natuurlijk nog lang niet af!
8 januari
Het was een regenachtige nacht onder onze pohutukawa boom. En als de nachtelijke wind dan een takje vindt om regelmatig tegen je dak te ‘aaien’, ben je toch wel regelmatig wakker. Maar no worries, want het ochtendzonnetje lachte ons breed toe.
Cor heeft de camper inleverklaar gemaakt, wat betekent dat het chemisch toilet en de vuilwatertank zijn geleegd, en de watertank gevuld.
Toen op weg naar Tulip Campers, ons eindstation voor vandaag.
De eerste stop werd Athenree, waar we met een kopje eigen gezette koffie op een heuveltje over het water hebben getuurd. Al treuzelend werd de volgende stop Omokoroa, maar dat werd al snel een rondje rond de kerk en vlug richting het centrum van Tauranga. Onderweg reden we langs een kiwigaard … ik neem tenminste aan dat dit zo heet, en daar wilde ik -eigenlijk al eerder tijdens onze reis- toch graag het mijne van weten. Je komt er alleen bijna nergens goed bij, door allerlei hoge hagen of doeken (tegen de wind). Maar hier konden we vanaf de weg zo naartoe lopen.
Van bovenaf heb je werkelijk geen idee waar de kiwi’s zich verstoppen, tot je eronder staat, waanzinnig! Wat een partij blije kiwi’s zeg!
Dit voor wat betreft de aanloop naar het centrum van Tauranga, waar we een Subway hebben aangetikt en nog een aantal souvenirtjes hebben gekocht.
Deze laatste dag was een aaneenschakeling van relaxte momenten en werd ’s middags afgesloten met een bezoek aan
Mount Maunganui Beach. Ik heb in een eerder bezoek aan Nieuw-Zeeland de berg al eens beklommen, maar daar was het nu echt te warm voor. Dus het werd genieten van het zonnetje (ondanks overheersende bewolking) en spartelen in zee.
Maar toen was het toch écht tijd de neus te wenden naar Ngapeke Road en ons tijdelijke huisje weer thuis te brengen.
We hadden alleen geen rekening gehouden met de spits, wat voor het grootste deel van Nieuw-Zeeland geen probleem oplevert, maar Tauranga is best een aardige stad. Zo vreemd om na 4 weken weer op de thuisbasis terug te keren. Enerzijds leek het alsof we eindeloos lang waren weggeweest en anderzijds voelde het als de spreekwoordelijke dag van gisteren.
We werden weer hartelijk ontvangen door Xander en konden gebruik maken van hun appartement.
Boven dit appartement hebben zij zelf 11 jaar gewoond, en beneden wordt nog steeds voor zowel aankomst als vertrek aangeboden als Bed & Breakfast. Ze wonen inmiddels alweer zo’n 10 jaar aan de andere kant van hun erf. De laatste keer dat ik hier was, was hun nieuwe huis bijna klaar.
We hadden het appartement voor onszelf (geschikt voor 4 personen), er waren geen andere vakantiegangers. We hebben de camper uitgeruimd en de koffers ingepakt. Nou, daar ging best wat tijd in zitten. Gelukkig paste alles er nog in, haha!
Na een hapje hebben we met Karen en Xander geproost op een prachtige vakantie en zijn we op tijd naar ons mandje gegaan. Na 28 dagen in ons campertje, met een geweldig matras, was dit wel weer even wennen, haha!
We zouden de volgende ochtend tussen 08.30u en 09.00u door de shuttlebus opgehaald worden, dus we konden rustig opstarten.
9+10 februari
Na een snel ontbijt en een uitgebreid afscheid hebben we onderweg nog zo’n 2,5 uur van het Nieuw-Zeelandse landschap kunnen genieten.
Te snel waren we bij het vliegveld, waar we hebben ingecheckt, 2 truien van Merino wol voor Cor en Emu’s (soort Uggs) voor mij hebben aangeschaft, door de douane zijn gehobbeld en een beetje verdwaasd hebben gewacht tot we konden boarden.
Onze eerste vlucht (11 uur) werd afgelegd met een mega Airbus, waar we stoelen hadden op het Upper Deck, heerlijk 2 stoelen bij het raam. En wat ik nog nooit eerder had gezien, met een nachtkastje! Dan word ik toch net weer een soort kind, hup al mijn ‘onderwegspulletjes’ erin, whaha!
Het was wederom een puike vlucht. Als het niks meer met me wordt bij Royal Lemkes, zou ik zo door kunnen gaan als uithangbord voor Singapore Airlines. ;)
Er heeft op ons entertainmentsysteem weer een aantal films de revue gepasseerd, waaronder Bohemian Rhapsody, wat een film zeg, moet je zien! En de hapjes, snapjes en tussendoortjes lieten we ons ook weer smakelijk toestoppen.
In Singapore hadden we een overstap van zo’n 3 uur, wat voor hoofd, body en mind een meer dan aangename afwisseling was.
Ons directe doel was de shop waar we op de heenreis een nieuwe camera hadden gekocht. Op één van de laatste dagen vormde zich namelijk een vlek linksonder in beeld, dus ook op de foto’s. Gezien de garantie had ik gehoopt dat zij hier iets mee konden, maar helaas. Het advies luidde de camera in Nederland op te sturen naar het Service Centre van Sony.
Dit euvel heb ik eerder meegemaakt met mijn andere camera, alleen zat de vlek toen rechtsboven, haha!
Daarna hebben we nog wat rondgesnuffeld en mochten we ons verrassend snel melden voor de 2e vlucht, een nachtvlucht. Slapen tijdens een vlucht blijft toch altijd een dingetje … dus na 13,5 uur kwamen we tamelijk brak het vliegtuig uit. Maar als je dan opgehaald wordt door je (lief)dochter en kleinzoons, dan ben je in één klap klaarwakker.
Wat een geweldige verrassing was dit zeg, en zoooo lief!!
De koffers stelden ons geduld aardig op de proef. Er was namelijk in het vliegtuig een container blijven steken, en jawel, daar zaten dus onze koffers in.
Oh, mijn softshell jasje van de heenreis is trouwens weer terecht! Na contact met Singapore Airlines was hij bij de gevonden voorwerpen beland en kreeg ik ‘m door een lieftallige dame overhandigd bij de bagageband.
Laat je op een vlucht van Amsterdam naar Singapore een jasje liggen in een bagagevak, wordt het weer teruggevlogen en krijg je het bij terugkomst gewoon overhandigd. Op z’n zacht gezegd bewonderenswaardig te noemen.
Voorzien van een koeltas met heerlijke ontbijtspullen heeft Merel ons veilig thuis afgeleverd.
Nogmaals dank lieve Merel, Sem en Luuk! Ter aanvulling wil ik wel vermelden dat Dennis ook graag mee had gewild, maar dan hadden we niet met z’n allen in de auto gepast, hihi!
Thuis hebben we eerst gedoucht, we waren inmiddels een stel reisbunzings met mos op de tanden!
Daarna hebben we tollend gewacht tot ons bed voorbij kwam en hebben we voor 2 uurtjes ons kussen geraakt.
En toen werd het tijd voor een overwerkte wasmachine en boodschappen doen … tot bleek dat de auto van Cor er de brui aan had gegeven, dus de ANWB maar gebeld. Die stond vrij rap voor de deur, dus al even rap kon Cor er vandoor. Eerst maar een nieuwe accu laten installeren bij Rien, aangezien degene die erin zat nou niet van de meest nieuwe planeet kwam.
En zo werden we zacht doch dwingend weer in het gareel geperst, haha!
In het begin van mijn verhaal vroeg ik mezelf af of ik in woorden uit kon drukken wat het met mij zou doen, met mijn lieve Cor naar de andere kant van de wereld. Maar dat het mij wellicht zou lukken via dit verslag.
Ik had tijdens onze reis geluksmomentjes kunnen noteren … maar het is uiteindelijk een aaneengeregen ketting van geluksmomentjes geworden, en voor mij niet in te korten anders dan hetgeen jullie allemaal hebben kunnen lezen.
Het blijft een wonderlijk land, waar fjorden, regenwouden, gletsjers, vulkanen, zandduinen, thermische activiteiten, moerassen, besneeuwde bergen, tropische stranden en kristalheldere meren elkaar in een razend tempo afwisselen.
Ik denk dat mijn woorden wel de nodige expressie hebben gegeven van hetgeen ik in woorden uit heb willen drukken.
Oef, is dit juist Nederlands??
En hiermee sluit ik graag af.
Geweldig dat jullie onze reisgenoten wilden zijn!
Stay tuned voor het vervolg.
Als je het ‘ik-vertrek-en-verhuis-naar-Nieuw-Zeeland-virus’ hebt, kom je er namelijk niet meer zo snel vanaf, haha!
Liefs,
Cor en Jacq.
-----------------------------------------------------------------------
“If I’m afraid of anything, it’s me without you!”
Lieve Cor, dank je wel dat je dit avontuur met mij hebt aangedurfd en dat we nu samen herinneringen hebben gemaakt in Nieuw-Zeeland, het land waar ik oprecht van hou. Je hebt mij echt het grootst mogelijke cadeau gegeven!
Zondag waren we werkelijk zo gaar als een konijn, maar inmiddels kruipen we weer enigszins naar het licht.
Los van het feit dat we hinder ondervinden van onze eigen treuzeltechnieken, haha!
We gaan gewoon nog even lekker terug naar afgelopen vrijdag, want dit reisverslag is natuurlijk nog lang niet af!
8 januari
Het was een regenachtige nacht onder onze pohutukawa boom. En als de nachtelijke wind dan een takje vindt om regelmatig tegen je dak te ‘aaien’, ben je toch wel regelmatig wakker. Maar no worries, want het ochtendzonnetje lachte ons breed toe.
Cor heeft de camper inleverklaar gemaakt, wat betekent dat het chemisch toilet en de vuilwatertank zijn geleegd, en de watertank gevuld.
Toen op weg naar Tulip Campers, ons eindstation voor vandaag.
De eerste stop werd Athenree, waar we met een kopje eigen gezette koffie op een heuveltje over het water hebben getuurd. Al treuzelend werd de volgende stop Omokoroa, maar dat werd al snel een rondje rond de kerk en vlug richting het centrum van Tauranga. Onderweg reden we langs een kiwigaard … ik neem tenminste aan dat dit zo heet, en daar wilde ik -eigenlijk al eerder tijdens onze reis- toch graag het mijne van weten. Je komt er alleen bijna nergens goed bij, door allerlei hoge hagen of doeken (tegen de wind). Maar hier konden we vanaf de weg zo naartoe lopen.
Van bovenaf heb je werkelijk geen idee waar de kiwi’s zich verstoppen, tot je eronder staat, waanzinnig! Wat een partij blije kiwi’s zeg!
Dit voor wat betreft de aanloop naar het centrum van Tauranga, waar we een Subway hebben aangetikt en nog een aantal souvenirtjes hebben gekocht.
Deze laatste dag was een aaneenschakeling van relaxte momenten en werd ’s middags afgesloten met een bezoek aan
Mount Maunganui Beach. Ik heb in een eerder bezoek aan Nieuw-Zeeland de berg al eens beklommen, maar daar was het nu echt te warm voor. Dus het werd genieten van het zonnetje (ondanks overheersende bewolking) en spartelen in zee.
Maar toen was het toch écht tijd de neus te wenden naar Ngapeke Road en ons tijdelijke huisje weer thuis te brengen.
We hadden alleen geen rekening gehouden met de spits, wat voor het grootste deel van Nieuw-Zeeland geen probleem oplevert, maar Tauranga is best een aardige stad. Zo vreemd om na 4 weken weer op de thuisbasis terug te keren. Enerzijds leek het alsof we eindeloos lang waren weggeweest en anderzijds voelde het als de spreekwoordelijke dag van gisteren.
We werden weer hartelijk ontvangen door Xander en konden gebruik maken van hun appartement.
Boven dit appartement hebben zij zelf 11 jaar gewoond, en beneden wordt nog steeds voor zowel aankomst als vertrek aangeboden als Bed & Breakfast. Ze wonen inmiddels alweer zo’n 10 jaar aan de andere kant van hun erf. De laatste keer dat ik hier was, was hun nieuwe huis bijna klaar.
We hadden het appartement voor onszelf (geschikt voor 4 personen), er waren geen andere vakantiegangers. We hebben de camper uitgeruimd en de koffers ingepakt. Nou, daar ging best wat tijd in zitten. Gelukkig paste alles er nog in, haha!
Na een hapje hebben we met Karen en Xander geproost op een prachtige vakantie en zijn we op tijd naar ons mandje gegaan. Na 28 dagen in ons campertje, met een geweldig matras, was dit wel weer even wennen, haha!
We zouden de volgende ochtend tussen 08.30u en 09.00u door de shuttlebus opgehaald worden, dus we konden rustig opstarten.
9+10 februari
Na een snel ontbijt en een uitgebreid afscheid hebben we onderweg nog zo’n 2,5 uur van het Nieuw-Zeelandse landschap kunnen genieten.
Te snel waren we bij het vliegveld, waar we hebben ingecheckt, 2 truien van Merino wol voor Cor en Emu’s (soort Uggs) voor mij hebben aangeschaft, door de douane zijn gehobbeld en een beetje verdwaasd hebben gewacht tot we konden boarden.
Onze eerste vlucht (11 uur) werd afgelegd met een mega Airbus, waar we stoelen hadden op het Upper Deck, heerlijk 2 stoelen bij het raam. En wat ik nog nooit eerder had gezien, met een nachtkastje! Dan word ik toch net weer een soort kind, hup al mijn ‘onderwegspulletjes’ erin, whaha!
Het was wederom een puike vlucht. Als het niks meer met me wordt bij Royal Lemkes, zou ik zo door kunnen gaan als uithangbord voor Singapore Airlines. ;)
Er heeft op ons entertainmentsysteem weer een aantal films de revue gepasseerd, waaronder Bohemian Rhapsody, wat een film zeg, moet je zien! En de hapjes, snapjes en tussendoortjes lieten we ons ook weer smakelijk toestoppen.
In Singapore hadden we een overstap van zo’n 3 uur, wat voor hoofd, body en mind een meer dan aangename afwisseling was.
Ons directe doel was de shop waar we op de heenreis een nieuwe camera hadden gekocht. Op één van de laatste dagen vormde zich namelijk een vlek linksonder in beeld, dus ook op de foto’s. Gezien de garantie had ik gehoopt dat zij hier iets mee konden, maar helaas. Het advies luidde de camera in Nederland op te sturen naar het Service Centre van Sony.
Dit euvel heb ik eerder meegemaakt met mijn andere camera, alleen zat de vlek toen rechtsboven, haha!
Daarna hebben we nog wat rondgesnuffeld en mochten we ons verrassend snel melden voor de 2e vlucht, een nachtvlucht. Slapen tijdens een vlucht blijft toch altijd een dingetje … dus na 13,5 uur kwamen we tamelijk brak het vliegtuig uit. Maar als je dan opgehaald wordt door je (lief)dochter en kleinzoons, dan ben je in één klap klaarwakker.
Wat een geweldige verrassing was dit zeg, en zoooo lief!!
De koffers stelden ons geduld aardig op de proef. Er was namelijk in het vliegtuig een container blijven steken, en jawel, daar zaten dus onze koffers in.
Oh, mijn softshell jasje van de heenreis is trouwens weer terecht! Na contact met Singapore Airlines was hij bij de gevonden voorwerpen beland en kreeg ik ‘m door een lieftallige dame overhandigd bij de bagageband.
Laat je op een vlucht van Amsterdam naar Singapore een jasje liggen in een bagagevak, wordt het weer teruggevlogen en krijg je het bij terugkomst gewoon overhandigd. Op z’n zacht gezegd bewonderenswaardig te noemen.
Voorzien van een koeltas met heerlijke ontbijtspullen heeft Merel ons veilig thuis afgeleverd.
Nogmaals dank lieve Merel, Sem en Luuk! Ter aanvulling wil ik wel vermelden dat Dennis ook graag mee had gewild, maar dan hadden we niet met z’n allen in de auto gepast, hihi!
Thuis hebben we eerst gedoucht, we waren inmiddels een stel reisbunzings met mos op de tanden!
Daarna hebben we tollend gewacht tot ons bed voorbij kwam en hebben we voor 2 uurtjes ons kussen geraakt.
En toen werd het tijd voor een overwerkte wasmachine en boodschappen doen … tot bleek dat de auto van Cor er de brui aan had gegeven, dus de ANWB maar gebeld. Die stond vrij rap voor de deur, dus al even rap kon Cor er vandoor. Eerst maar een nieuwe accu laten installeren bij Rien, aangezien degene die erin zat nou niet van de meest nieuwe planeet kwam.
En zo werden we zacht doch dwingend weer in het gareel geperst, haha!
In het begin van mijn verhaal vroeg ik mezelf af of ik in woorden uit kon drukken wat het met mij zou doen, met mijn lieve Cor naar de andere kant van de wereld. Maar dat het mij wellicht zou lukken via dit verslag.
Ik had tijdens onze reis geluksmomentjes kunnen noteren … maar het is uiteindelijk een aaneengeregen ketting van geluksmomentjes geworden, en voor mij niet in te korten anders dan hetgeen jullie allemaal hebben kunnen lezen.
Het blijft een wonderlijk land, waar fjorden, regenwouden, gletsjers, vulkanen, zandduinen, thermische activiteiten, moerassen, besneeuwde bergen, tropische stranden en kristalheldere meren elkaar in een razend tempo afwisselen.
Ik denk dat mijn woorden wel de nodige expressie hebben gegeven van hetgeen ik in woorden uit heb willen drukken.
Oef, is dit juist Nederlands??
En hiermee sluit ik graag af.
Geweldig dat jullie onze reisgenoten wilden zijn!
Stay tuned voor het vervolg.
Als je het ‘ik-vertrek-en-verhuis-naar-Nieuw-Zeeland-virus’ hebt, kom je er namelijk niet meer zo snel vanaf, haha!
Liefs,
Cor en Jacq.
-----------------------------------------------------------------------
“If I’m afraid of anything, it’s me without you!”
Lieve Cor, dank je wel dat je dit avontuur met mij hebt aangedurfd en dat we nu samen herinneringen hebben gemaakt in Nieuw-Zeeland, het land waar ik oprecht van hou. Je hebt mij echt het grootst mogelijke cadeau gegeven!
-
13 Februari 2019 - 18:19
Bert En Marja:
Bedankt voor jullie heerlijk verhaal en de prachtige foto's we hebben genoten lfs -
13 Februari 2019 - 18:34
Cindy En Henk:
Aaaah wat superlief meis !!!
En dat nachtkastje, sooooo youuuuu whahaha heerlijk.
Ontzettend jammer dat het er al op zit.
Kun je niet een reisverslag van Rotterdam opstellen? Dan hoef ik niet zo af te kicken en kan ik blijven genieten van je heerlijke humor, je belevenissen en je gekke fratsen.
Dank voor het meereizen en koester deze prachtige reis met je liefste in je hart.
Ik kan niet wachten om je fotoboek te bewonderen.
Dikke kus uit Limburg xxx en een ondeugende lieve poot van Molly
-
13 Februari 2019 - 18:48
Hans En Ine:
Lieve Jacqueline en Cor,
Wat een fantastische reis maar voor ons vooral het prachtige reisverslag! We hebben er van genoten! Natuurlijk ook de geweldige foto’s niet te vergeten! We zijn echt een beetje mee op reis geweest, echt super bedankt hier voor! Xxx -
13 Februari 2019 - 18:56
Corrie:
Het zit er op, met een nieuwe koffer vol herinneringen voor altijd! Ik ga de verhalen missen hoor!
Tot snel! XOX -
14 Februari 2019 - 04:38
Marjolein:
Wat een mooi verhaal, zo leuk dat jullie samen mooie kiwi herinneringen hebben gemaakt! Het is inderdaad een fantastisch land, bedankt voor de verhalen ik was zo ook weer even kiwi. Lekker bijkomen en nagenieten, en aan je fotoboek beginnen..... Ik ben benieuwd ;-)
Xx -
14 Februari 2019 - 04:40
UwneefjePino:
Ik zou het het niet gauw durven zeggen na zoveel ....Maarrr... Geen- Woord- Te -Veel.
Ennuh... Van alle oneliners ....Ik zou t gewoon doen.
Kus en kopje, -
14 Februari 2019 - 05:12
Johanna:
Brok in mijn keel door die liefdesverklaring naar Cor en Nieuw-Zeeland.... -
14 Februari 2019 - 05:32
Esther Salome:
Geweldig!! fijn dat jullie weer thuis zijn! Lekker nagenieten -
14 Februari 2019 - 05:43
Monique:
Wat heb ik weer genoten van de mooie reisverhalen. Ik zal ze missen! Je bent echt een geboren schrijfster. Dank je wel dat ik mee mocht reizen. Hou het heerlijke vakantiegevoel vast en succes met het maken van een fotoboek. -
14 Februari 2019 - 12:56
Roelof En Marianne:
Mooie liefdevolle afsluiter!!! -
14 Februari 2019 - 18:21
Loes En Jack:
Hartelijk dank, Jacqueline en Cor, voor alle optimistische met humor doorspekte reisverhalen waar we bijzonder van hebben genoten. Fijn dat jullie weer heelhuids thuis zijn gekomen. Als alles bij jullie weer een beetje op orde is na jullie vakantie, nodigen we jullie graag uit om nog eens over jullie belevenissen na te praten en onze wederzijdse foto's te bekijken. Er hangen inmiddels twee mooie Nieuw-Zeeland foto's bij mij aan de muur, dank zij een goede vriend van mij die er professionele afdrukken op debond (formaat 40 x 60 cm) van heeft gemaakt. Op 28 februari gaan we eerst nog, met onze eigen auto, een reis van 28 dagen naar de Costa Vicentina, een prachtig natuurgebied, in Portugal (Alentejo), maken.
We wensen jullie nu fijne, als het even kan, een flink aantal zonnige dagen in ons eigen landje toe.
Lieve groeten van Loes en
Jack
-
14 Februari 2019 - 18:45
Ditte Visser:
Erg fijn dat we ook deze keer weer met jullie mee mochten reizen.
Ik heb genoten van je mooie verhalen.
Bedankt daarvoor -
05 April 2019 - 16:57
Tim En Marielle:
Hallo Cor en Jacq,
Deze drukke wereldreizigers hebben eindelijk de tijd genomen om ook over jullie belevenissen in Nieuw-Zeeland te lezen. We zijn benieuwd naar het vervolg op dit reisverhaal en wie weet zien we jullie binnenkort op tv bij 'Ik vertrek'..;-) Dan stoten we elkaar aan en zeggen we 'he! dat zijn die leuke Hollanders (met Nieuw-Zeeland-virus) die we in Knobs Flat hebben ontmoet'.
Het einde van onze reis komt ook steeds meer inzicht maar we gaan nog 4 maanden optimaal genieten. We zijn nu in Californie, Amerika en 'we love it!' Als je het ik-vertrek-en-verhuis-naar-amerika-virus hebt kom je er niet zo makkelijk vanaf haha.
Groetjes Tim en Marielle
Ps wij weten wel voor welke wereldbol bewoners de tekst op die prullenbakken bestemd zijn...Je kan er alles over lezen in ons reisverhaal over China.
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
