Kapiti Island

1 februari
Vandaag de sterfdag van mijn papa, alweer 9 jaar geleden … het is echt onwerkelijk hoe snel de tijd gaat.
Mijn eerste 3 reizen naar Nieuw-Zeeland heeft hij in goede gezondheid mee kunnen maken, en wat vond hij het fantastisch! Zijn droom was vliegvissen in Nieuw-Zeeland, zijn liefhebberijen waren vissen en vogeltjes kijken. Twee van zijn liefste hobby’s.
Ik hoop dat hij het destijds een beetje door mijn ogen heeft kunnen meebeleven.
Nu ik hier ben, denk ik veel aan hem … hoe geweldig hij het wederom had gevonden via zijn dochter mee te kunnen reizen naar de andere kant van de wereld. Ik hoop van harte dat hij ergens met plezier meekijkt.

Jullie berichtjes blijven feest, zo leuk, dank daarvoor!
Vandaag vertrok de boot wederom niet op tijd. In tegenstelling tot de heenreis, waar we meer dan een uur vertraging hadden door de mega harde wind, mochten we er vandaag zelfs 2 uur bij optellen.
Gelukkig telt een gewaarschuwd mens voor twee, dus na een laatste emailcheck waren we tijdig op de hoogte van deze vertraging.
Het weer en de wind konden in Picton geen spelbreker zijn, dus de oorzaak lag vast in Wellington.
In plaats van uiterlijk 08.00u melden bij de incheckbalie werden we om 10.00u verwacht. Dus het ochtendritueel kon op z’n elfendertigst uitgerold worden. Er stond trouwens nog een familielid van de Tulpjes op de camping, altijd leuk! Dus even een praatje gemaakt, zij hadden nog 4,5 week voor de boeg … zij wel … wij nog een week … oei! Dus gauw verder!
Na een laatste boodschap in Picton konden we bij de ferry gelijk aansluiten in de rij.
Gaandeweg de overtocht begon het steeds harder te waaien … en uiteindelijk enorm te windjammeren, dus Windy Wellington deed haar naam weer eer aan. Aan de boot zelf merkte je niet veel, maar we zaten buitendeks, dus mijn tijdschriftjes vlogen ons om te oren, haha!
Het gevolg van later vertrekken was dus ook 2 uur later in Wellington. Op zich geen probleem, ware het niet dat we de tijdelijke expositie van het Terracotta Leger in het Te Papa museum wilden aanschouwen. Dit hebben we namelijk 2 weken geleden niet gedaan, en in de tussentijd waren we tot de conclusie gekomen dat we dit eigenlijk wel bijzonder genoeg vonden om te zien. Dus hup van de boot en gelijk door naar het museum. Gelukkig hadden we inmiddels voldoende kennis van de stad opgedaan, dat het parkeerterrein naast het Te Papa museum zo was gevonden, wel zo praktisch!
De expositie was echt de moeite waard, dus we zijn blij dat we deze stop nog hebben kunnen maken. We wilden eigenlijk ook nog de parlementsgebouwen bekijken, maar die komen de volgende keer dan maar aan de beurt, haha!
Na het museumbezoek zijn we in de spits naar Paekakariki gereden, waar we ons huisje op de camping hebben geparkeerd.
De dag had vandaag een grijze hoed op, maar het was gelukkig wel de gehele dag droog.
Voor morgen hebben we maar weer eens een Cruise & Walk geboekt, een beetje de rode draad van deze vakantie, haha!
Maar daarover morgen meer.

2 februari
Vandaag was het bijtijds uit de veren, de Cruise & Walk naar Kapiti Island stond met roze letters op de kalender.
Een uiterst bijzonder eiland, met een eveneens bijzondere geschiedenis. Momenteel is het een Marine Reserve, wat betekent dat het tot in het uiterste beschermd gebied is. Wat je meeneemt, neem je weer mee terug. En wat zich op het eiland bevindt, blijft op het eiland. Van veertje tot steentje, en alles ertussenin.
De vorige keer dat ik hier was, heb ik geloof ik een steentje meegenomen voor Sjoerd, maar dit keer heb ik alles zoals aangetroffen achtergelaten. ;)
Het is geheel in de oorspronkelijke staat teruggebracht (zoals Nieuw-Zeeland ooit was, tot de mens roet in het eten gooide), en dit betekent een eiland zonder zoogdieren. Zoogdieren zijn volledig verbannen van het eiland, waardoor met name de vogels van een vrijheid genieten die zijn weerga niet kent. Alleen moeten zij het -weliswaar zeer beperkte- aantal bezoekers dogen dat dagelijks toegelaten wordt op het eiland.
Om aan land te mogen, heb je zelfs een vergunning nodig van het DOC, Department of Conservation.
Omdat de vogels op het eiland geen vijanden hebben, en dus geen angst kennen, zijn ze door ons in hun natuurlijke omgeving te bewonderen. Daarom prijzen wij ons gelukkig dat we nog een plekje op de boot hebben kunnen bemachtigen. Je kan óf alleen overvaren, overvaren en een gids bijboeken, overnachten in een hutje en een nachtelijke kiwi-excursie boeken, naar het midden van het eiland, of naar Noord … maar alles geregistreerd en onder begeleiding van de enige twee gecertificeerde touroperators. Andere boten mogen er onder geen beding voor anker, laat staan de bijbehorende opvarenden voet aan wal zetten.
Na het melden bij de touroperator moesten wij onszelf er eerst van vergewissen dat er in de rugzak geen verstekelingen mee aan boord werden gesmokkeld, zoals muizen, ratten, spinnen, mieren, zaden, etc.
Onze wandelstokken werden ingespoten met een desinfecterend middel, en met onze schoenen moesten we door een bak met hetzelfde spul. Ze nemen hier geen enkel risico als het om de bescherming van hun natuur gaat. Zeker als je hoort dat ze er in totaal 6 jaar over hebben gedaan het eiland weer zoogdiervrij te krijgen.
Toen werden we met boot en al het water in gereden (een geweldige ervaring!) en hebben we genoten van een fijne oversteek. Het weer wat fantastisch, mooier had het niet kunnen zijn.
Eenmaal aan land hebben we aandachtig geluisterd naar de zeer interessante introductie van de gids en konden we daarna één van de mogelijke wandelingen starten. Voor ons werd het de Trig Track naar de top (521m) en de Wilkinson Track naar beneden.
En dat opgeluisterd met het gezang, geroep, gekwetter, getoeter, getjirp en getjoep van gorgelvogels, buisfluiters, flierefluiters, toetervogels ... geluiden waarvan je het bestaan niet wist. Avifauna is er werkelijk niets bij.
Op de top was het inmiddels lunchtijd en prima toeven met 360 graden prachtig uitzicht. De Weka’s probeerden een lunch-graantje mee te pikken, maar dat viel niet mee. Daar staan ze om bekend, dus iedereen was voorbereid, haha!
Trouwens wel leuk om te melden, we kwamen in gesprek met de dochter van Arie van der Lugt. Ergens in de jaren 20 naar Nieuw-Zeeland geëmigreerd, maar een redelijk bekende Nederlandse schrijver van romans. Als je hem googelt, kom je inderdaad meer over hem te weten.
Om 15.00u ging de boot weer rechtsomkeert en werden we dit keer met de trekker uit het water gereden.
Wat was deze dag een unieke ervaring, in optimaforma genieten van pure natuur!
Ik weet zeker dat dit nog lange tijd ‘na zal dreunen’.

We moesten een keus maken, deze trip of de Tongariro Crossing lopen. Ook een waanzinnig mooie ervaring, zo’n beetje de mooiste dagwandeling van Nieuw Zeeland. Je loopt ca. 19km over vulkaan/vulkanisch gebied (Lord of the Rings fans herkennen hier Mordor in), en dat in zo’n 8 uur. In ieder geval valt deze wandeling onder aan de streep in de categorie ‘zwaar’. Nu zijn wij niet zo vies van zwaar, maar ik heb al zo’n 5 maanden tamelijk last van mijn heup, en een habbelewapsie-knie. Dus ik wilde het risico maar niet nemen. Een uur of 4 lukt me aardig, zolang ik daarna maar één of twee dagen kan herstellen.
Niets om een probleem van te maken, hooguit keuzes. En aangezien je in Nieuw-Zeeland kunt wandelen tot je een ons weegt, is de keuze ook reuze! ;)
Na dit magistrale avontuur -één van de groots mogelijke cadeaus die je maar kunt krijgen- hebben we een stop gemaakt bij de New World (erg fijne supermarkt). En wat lagen daar op de visafdeling verrassend te shinen … jawel, groenlipmossels! Uiteindelijk toch nog gezien, haha!
Hierna hebben we nog een uurtje door gekacheld en zijn we op de Top10 in Foxton Beach beland. In Foxton staat trouwens een heuse Nederlandse windmolen, zo raar om te zien … Het waait hier als een bezeten, maar die molen stond zo stijf als een hark, dus ik vraag me bij nader inzien af of het wel een echte is, haha!
Ik denk niet dat we dat gaan onderzoeken morgen …
Cor heeft vanavond een niet te evenaren zo lekker ossenhaasje gebakken, coleslaw erbij en tadaaaaa, smullen maar!
Hopelijk genieten we zo van een fijne slaap, ons hutje gaat nogal heen en weer van de harde wind.
Morgen op weg naar Tongariro National Park.

Cheers!